Zojuist voor de vierde maal bloed gegeven dit jaar en daar is nu echt geen heldenmoed voor nodig, enkel het idee dat je er iemand kan mee helpen of zelfs een leven redden schenkt genoeg voldoening om verder te doen.
Ook valt het op dat ondanks het vaste aantal mensen dat telkens terug aanwezig is om bloed te geven er ook ieder keer weer enkele nieuwe gezichten te zien zijn en dat is toch een goed teken, zeker omdat onder de nieuwelingen vele jonge mensen zijn.
Na het afstaan van de levensnoodzakelijke levenssappen kan men genieten van een praatje met andere donors waaronder ik toch een groot deel van mijn kennissenkring en zelfs vrienden mag rekenen. Ook kan men telkens rekenen op een kleine gift onder de vorm van een zeepje of zalfje vanwege het Rode Kruis, ook kan men tijdens zijn praatje nog genieten van een gratis drankje, van cola, koffie of een biertje, geef mij maar een biertje om mijn peil van inwendige sappen terug op peil te laten komen. Ik zou zeggen schol en gewoon doen, je kan er iemand mee redden.
6 opmerkingen:
Dat mag gerust een keertje in een blog vermeld worden, vind ik, want bloedgevers zijn op zijn minst echte filantropen.
@ smiling cobra, wij danken u hierbij voor deze lovende woorden.
Waauw, tof dat jij er over blogt Freddy!
@ buddha, misschien werkt het aanstekelijk, wie weet ?
Iedere keer als ik het rode kruis aan t gemeentehuis zie staan denk ik tof, maar ik rijd toch maar mooi naar huis. Ik heb de afgelopen 3 jaar zoveel bloed moeten geven dat ze der nu maar efkes op moeten wachten.
@ katjesnest, alles op zijn tijd, niets moet, alles mag.
Een reactie posten