De marathon.

Zaterdag 05 augustus ben ik voor de tweede dag op rij te gast in Puurs, vandaag ben ik alleen op weg omdat ik ga voor de 42 km en Ludo geen zin heeft om zulke lange afstand te avonturen. Om 7 uur vertrokken na inschrijving, er wachten ons 7 controleposten, haltes, rustplaatsen, bevoorradingsposten of oases zoals je het wil noemen. De verdeling had ik graag anders gezien omdat in het begin telkens afstanden van rond de 4 km wachten en de lange afstanden zoals zeven en negen km op het einde nog voor de voeten liggen, niets aan te doen, we staan er voor en we moeten er door. Het is uiteraard niet zo simpel om altijd ergens zo een controlepost te vinden of neer te poten.
Vandaag was het de "hoevetocht" die we gingen volgen, als het maar een naam heeft, het eerste wat we bij ons vertrek tegenkwamen waren bloemkolen, die hadden we natuurlijk vrijdag moeten vinden, het was 7:15 en men was al volop bezig met het oogsten van deze lekkernij, met een loopband rechtstreeks van het veld op de vrachtwagen, verser kan niet en dit hebben we de hele dag in de streek kunnen zien.
Het ging verder via Oppuurs naar Lippelo waar we de Scheldedijk opgestuurd werden richting Mariekerke, ook gekend wegens de opnames van "stille Waters", dit dorpje aan de Schelde was vroeger een belangrijke plaats voor de visserij in de Schelde en meer bepaald de palingvisserij. Ook nu nog vinden er de jaarlijkse palingfeesten plaats op het Pinksterweekend, meer hierover is te vinden op www.mariekerke.be. Toen we halfweg op de dijk stapten kwam de verassing van een gans andere kant, het was niet bepaald 21 juli maar we werden toch vol overgave beneveld met een echt typische "Drache Nationale", gelukkig heeft het maar een 15 tal minuten geduurd maar tegen de tijd dat je regenjas uitgepakt is loopt het water wel uit je sokken.
Terug vertrekkende vanuit Mariekerke wandelen we in een lus om terug te keren in dezelfde controlepost, dit gebeurt wel vaker, het spaart posten en helpers uit. Verder reeds een heel stuk over halfweg aan een goed tempo richting Weert, dit is zeer gekend door de wandelaars en zeker door de wielertoeristen of namaakcoureurs, want tussen de wandelaar en de wielertoerist (door ons ook wel eens wielerterrorist genoemd) klikt het niet echt, de pedaalridders willen nu eenmaal op zondagmorgen het rijk voor zich alleen en vermits zij met een zeer dure fiets rijden hebben ze om de kosten te drukken uitgespaard op de bel, tevens nog een beetje gewicht gespaard en dat is mooi meegenomen. Er is dan ook regelmatig een geroep van "uit de weg of opzij" en dat wordt niet in dank aanvaard door de wandelaars en er is dan ook al eens een godv…. en een , milj….. te horen maar na 12 uur ’s middags keert de rust weer, dan moeten de Merckxen en co hun patatjes gaan eten en is het terug rustig stappen.
Door de vele regen zijn de veldwegen in Weert nu herschapen in immense modderpoelen en er is geen rondgaan mee gemoeid, we moeten erdoor, dat wordt schoenen poetsen morgen.
De weg gaat dan richting Liezele waar een halte voorzien is in het fort, dit werd gebouwd in 1906 en diende zowel in de eerste als de tweede wereldoorlog zie www.liezelefort.be . Van hieruit nog 1,5 km naar Puurs en aankomst waar er nog een slalom te doen was door een rommelmarkt om zo de cirkel rond te maken. Intussen is Ludo tot daar gekomen en 7 uur stappen en 42 kilometer later, met een niet onaardig gemiddelde van 6 km/uur is het tijd voor een grote pint met een haring van de barbecue, het leven is heerlijk en meer moet dat niet zijn. Morgen zondag ga ik toch eens een rustdag nemen, in de Tour doen ze dat toch ook niet?