Bakken en braden.

Zaterdag 1 juli 2006. De temperatuur was reeds van in de morgen van dien aard om ergens in een fris hoekje weg te duiken en zo weinig mogelijk energie te gebruiken met de bedoeling om vooral niet op te warmen.
Het zou voor mij en mijn metgezel wel iets anders aflopen, we trokken naar Terhagen, een deelgemeente van Rumst, in het midden van de Rupelstreek en dus de ons alle bekende steenbakkerijen. Na onze inschrijving trokken we om te beginnen richting Boom om aldaar het hoogste punt van de streek te bezoeken, wel moet je je niet voorstellen dat je hier een Alpenzicht zal zien verschijnen, maar het hoogst is het hoogst en ere wie ere toekomt.
Van hieruit trokken we door een gebied waar nog klei werd gewonnen met een graafmachine hetgeen wij hier een bagger noemen. Tot mijn spijt moet ik bekennen dat er echt niet veel meer actief zijn. Je moet je nu wel voorstellen dat het niveau waar de machine opgesteld is al wel de tweede trap is, met andere woorden, men is dus een put aan het graven in een put en dit is gebeurd zo ver het oog kan zien. Gelukkig is dit alles waar men niet meer graaft nu allemaal natuurgebied geworden met een grote variatie aan begroeiing en dieren.
Men heeft van deze oppervlakte in Boom het Provinciaal natuurgebied " De Schorre" gemaakt, dit gebied is in gebruik voor allerlei sporten en festiviteiten, zoals onder andere " Mano Mundo " waar duizenden mensen op af komen, en eerlijk gezegd het is de moeite waard. Er waren gelukkig voor ons op onze tocht van 20 kilometer 3 controleposten, maar wegens het gevaar voor uitdroging hebben we onderweg een paar haltes bijgemaakt.
Om 15 uur waren we rond en eerlijk gezegd en gezwegen ik en Ludo (mijn reisgezel) waren er echt niet rouwig om, een goede douche zou wonderen doen om er morgen terug in te vliegen. Voor vandaag was het welletjes geweest, nu kan ik me echt voorstellen hoe een braadworst zich voelt op een barbecue, het was verdorie bakken en braden geweest.
Zie www.deschorre.be