Niets is nooit echt ver weg.

Grimbergen, wie kent het niet, ofwel vanwege zijn abdij, zijn Barokke Sint – Servaas Basiliek ,maar in de eerste plaats vanwege zijn Trappist. Op vrijdag 17 juli 2006 was het 14 kilometer wandelen in Grimbergen, voor mij een uitstekende kans om hier het landschap te verkennen vermits ik hier vaak door rijd als ik in Vilvoorde moet zijn in werkverband, maar ook als ik naar mijn vaste werkstek trek in Drogenbos zie ik het liggen.
Het was al onmiddellijk duidelijk dat men hier van de natuur hield, zodra men de start nam voor wat men noemde " De Abdijwandeling", vertrekkende vanuit het Prinsenbos, een mooi park met sporthal en een voetbalveld kwam men onmiddellijk in de rustige omgeving waar men nog de echte kinderkopjes terug zag om over te dokkeren, te voet, met de fiets of de auto, het was al eender, men moest er over en daarmee uit.
Stilaan ging het gestaag bergop tussen maïsvelden, suikerbieten die zowaar al een buikje kregen door de hoge temperatuur want de mussen vielen weer uit de heggen van de hitte, en verder en hoger door de graanvelden waarvan er zowaar al enkel bij lagen waar men het goudgele al tegen de vlakte had gewerkt om de bakker ook wat werk te kunnen bezorgen.
Op een hoogte van 52 meter (waar een GPS al goed voor is) had ik een pracht van een panorama, links de elektriciteitscentrale van Vilvoorde met de imposante koeltorens, daarnaast rechts de bekende "Verbrande Brug" over het kanaal Brussel – Charleroi, verder naar rechts in de verte de "Chinese Toren" in het park van Laken, nog een overblijfsel van de wereldtentoonstelling en als kers op de taart het "Atomium" het pronkstuk van dezelfde Expo uit 1958.
Verder kuierend liepen we in een grote boog rond de Basiliek, welke raar maar waar soms onder ons lag om dan enkele kilometers verder weer boven ons uit te tornen met zijn typische onafgewerkte toren, een bezoekje is zeker aan te raden. Verder dolend door de graanvelden met zicht op de vele hoogspanningspylonen, welke noodzakelijk zijn om de geproduceerde stroom over hun uitgestrekte armen te kunnen transporteren naar de wachtende klant.
Aangekomen aan de Basiliek met nog een kleine 300 meter te gaan zit onze tocht in Grimbergen er op, zo zie je maar op die kleine heuvel staande lag alles echt zo dicht bij, gans Brussel lag aan onze voeten maar daar hadden ze in de Wetstraat natuurlijk geen oren naar, die hadden andere katten te geselen met hun begroting, en dat zullen wij geweten hebben vrees ik. Zij vergaderen, wij betalen en zo sta je natuurlijk aan de kant waar de klappen vallen..