Zijne Prinselijke

Het was me onmiddelijk opgevallen toen ik het dorp binnenreed, overal de Vlaamse Leeuw wapperend aan de ramen op de eerste verdieping met hier en daar een twijfelende Belgische driekleur ertussen geprangd, zou het voor mij geweest zijn omdat ik een wandeling kwam doen in Mazenzele, ik betwijfelde deze gedachte ten zeerste.
De naam Mazenzele deed mij bij het lezen ervan meer denken aan een Godvergeten oord ergens in de Westhoek, maar nee hoor dit dorp lag in het Pajottenland te genieten van de zon op die feestelijke maandagmorgend, zijnde de tweede Pinksterdag.
Na inschrijving begaf ik me op weg voor een reisje met de benenwagen van 24 heerlijke kilometers vol prachtige natuur, want je kan er niet naast kijken, die Pajotters leven in een machtig mooie streek.
Vertrekkende vanuit het centrum na een halve draai naar links zaten we meteen in de prachtige natuur waarin deze deelgemeente van Opwijk zich bevond, deze oase van rust en genieting werd het Kravaalbos genaamd, men kan er makkelijk kilometers in verdwalen, het deed me denken aan het Zoniënwoud dat dan toch niet zo ver hiervandaan lag mooi te wezen.
Na de regenval van de vorige twee weken was het ook een kleverige bedoening van aarde aan de voetbedekkers, maar eenmaal uit het bos wachte ons terug de glooiende heuvels bedekt met mals gras wat ons goed uikwam om de schoenen te reinigen. Op weg naar de Putberg, waar haal je zo'n naam uit, lag het pittoreske dorpje Asbeek en zo verder langs de glooiende heuvels met hier en daar een piek die dan toch al flirten met een hoogte van rond de 100 meter om dan met een lange afdaling te belanden in Asse en zellik.
Zo gingen we langs slingerende wegen en nogmaals via het Kravaalbos, terug naar de plaats van vertrek, en in een plaats als Mazenzele smaakt een frisse pint dubbel zo goed na gedane arbeid.
En toen, 2 dagen later op woensdag werd het mysterie opgelost door de radio, Prins Filip en zijn Prinses kwamen een schooltje bezoeken alhier om dan verder via een tussenhalte in Asse terug paleiswaarts te trekken.
Wie had ooit gedacht dat de volgende Koning der Belgen ooit nog in mijn voetsporen zou lopen, ik zeker niet.
Maar ik durf er wat op te verwedden dat de Prins ook niet wist waar Mazenzele lag tot men hem er afzette aan het schooltje. Zo zie je maar dat ik en de Prins toch niet zo veel verschillen.