Een meevaller

Zaterdag laatstleden, 24 juni ging te Wachtebeke, Oost Vlaanderen, de "11de Wachtebeekse zomerwandeling" door. Vermits ik door de week om 5:30 uur op sta om te gaan werken is het in het weekend geen aardigheid om mij ook dan zo vroeg te zien ronddolen, maar ik vind dit helemaal niet erg, ik ben toch altijd een ochtendmens geweest.
Het kwam mij dan ook goed uit dat er om 7 uur in de morgen kon ingeschreven worden, een 40 minuutjes naar daar rijden, inschrijven en nog iets drinken en eten en tegen dan was het al 7:30 uur, op dat moment zeker nog niet warm, ik had me ingeschreven voor een tocht van 20 kilometer.
De tocht begint langs de Moerbeek, het woord beek is hier wel een beetje minachtend want er kan zelfs met de boot worden gevaren. Verder ging het dan door prachtige bossen met varens van ongeveer 150 cm hoogte met een helder grasgroene kleur.
Een zeer goede afwisseling van bos, natuurgebied en heide was zeer goed gekozen, naarmate de tijd vorderde met nog steeds een hardnekkige bewolking begon het toch stilaan op te warmen, het was dan ongeveer 10:30 uur. De langste afstand waarvoor men kon inschrijven was 30 kilometer en de splitsing tussen de 20 en de 30 km lag ver in de tocht, dit en de mooie omgeving deed mij besluiten om over te schakelen naar de 30 kilometer, ik had de tijd en de goede moed, dus wat maakte die 10 kilometer dan uit.
Na vier controleposten met wat drank en wat eten kwamen we via het Kloosterbos terug naar de Moerbeekvalei waarlangs we nog een kleine 4 kilometer bleven kronkelen, intussen had de zon zich laten zien en werd het dan toch al lekker warm maar het einde was daar voordat het echt te warm was, bij aankomst nog een welverdiende pint, wandelboekje laten afstempelen en nog een tripje van ongeveer 50 kilometer naar huis, natuurlijk met de wagen nu. Dit was een echte meevaller, daar zien ze me zeker nog terug. Maar vooral, we waren klaar voor de wandeling van zondag. Meer daarover in een volgend bericht.