Er was eens, heel lang geleden.....

Het was 2 januari, ik stond aan een halte te wachten tot busje komt zo langs kwam, voor mij hoefde het niet zo onmiddellijk te zijn maar op het juiste moment moest ik wel op de juiste plaats zijn. Als kers op de taart begon het nog te sneeuwen ook, het zou voor mij pas stoppen met sneeuwen ergens in de maand mei in een Godvergeten dorpje in Duitsland.
De bus kwam en ik was op tijd waar ik moest wezen, Turnhout, kazerne Majoor Blairon. Hoeveel duizenden zouden mij hier voor gegaan zijn en hoeveel zouden er na mij nog komen, ik heb het nooit geweten, maar dat zullen er niet weinig geweest zijn.
Alles ging vlug, ieder zijn maatpakje van het huis, de merkkledij daar in die tijd was van het huize ABL. Kwestie van kleur was het niet moeilijk, kaki was dan echt in de mode. Nog een muts op je bol en een paar botinnen aan je onderdanen en je kon vertrekken. 2 maand Turnhout voor een opleiding als chauffeur, nog 10 maand in Duitsland en op 29 december zat het erop, adieu aan het soldatenleven.
Zondag was het 36 jaar en 6 maand geleden dat ik daar voor het eerst aankwam, en nu op 12 juni 2006 ging de wandeling die in Turnhout vertrok, los door het vroegere kamp, het was er nog allemaal, Tielen, waar we gingen schieten, Tielenheide, waar we in de vroege morgen gingen lopen in sportkledij bij een temperatuur die dik onder de nul lag en dan nog op je nuchtere maag. De loskade voor munitie naast de spoorweg en natuurlijk de munitie depots, waar we voor ons nachtelijk vermaak mochten wacht lopen, gelukkig waren er in die tijd geen terroristen en kwam er niemand op het idiote idee om die brol te komen stelen.
Zelfs het bos was nog hetzelfde, alleen de temperatuur was een verschil, in 1970 was het er vreselijk koud, zondag was het er heet, in beide gevallen was ik tevreden dat we er uit waren. Mensen, mensen, de tijd vliegt snel, zei de gek en hij smeet met een wekker.