Berentocht te Beerse.

Wie over Beerse spreekt, spreekt over bos, wie over bos preekt, spreekt over natuur, rust en stilte, en als we daar dan 25 km kunnen stappen met een mooi zonnetje kan onze dag niet meer stuk, dit geluk hadden we op zondag 22 maart. Het is nog rustig in de refter van de Basisschool “ ’t Locomotiefje” die dienst doet als startzaal wanneer we daar op pad gaan.
Het eerste stuk natuur waarvan we kunnen genieten is het “Park Echelpoel”, een Echel is een bloedzuiger die men er aantreft in de vele waterplassen, we gaan verder en komen na een korte 3,7 km in de eerste controle, de refter van het “Centrum Deeltijds onderwijs”, nu hebben we er nog een zitplaats maar dat zal later wel anders worden vrees ik voor de achterkomers, wat eten en drinken en verder.
Nu een lange lus van 9,4 km maar ook hier hebben ze van die extra large kilometers want het zal een stuk worden van ruim 11 km. Intussen genieten we van de natuur, wanneer de 25 en 30 km overblijven wordt het echt rustig, het aantal wandelaars is hier flink gedaald, de meesten sloegen af op de 20 km. Zo komen we ook in het recreatiecentrum “De Lilse Bergen” en wanneer we dan ook nog de Beerse Heide doortrekken komen we aan Restaurant “Het Gielsbos” waar onze controle is, hier mogen geen honden binnen maar men heeft een tent ernaast geplaatst zodat ieder hier kan rusten, zeker een goede oplossing. Even zoeken maar we vinden dan toch een plaatsje binnen en kunnen we genieten van een goede Duvel.
We gaan nu een lus maken van ongeveer 5,6 km, die brengt ons door het Gielse bos en de “Grote Heide”, zelfs in de winter is het hier enig mooi, we stappen door het zand en komen even verder langs de hoeve “ Groot Hout” om zo terug aan de controlepost te komen, we eten wat en trekken dan verder.
We gaan nu nog een stuk doen van 6,6 km. We gaan terug door het Gielse bos en de Beerse Heide richting Vosselaar waar we een eind stappen door de “Vosselaarse Bergen”, ook met veel bos en natuur. Even later gaan we nog even wat woonhuizen bekijken om dan terug aan de startzaal te komen. Na de rust en stilte tijdens de wandeling is het nu even schrikken van het drukke gedoe in de propvolle zaal, met iets meer dan 2000 deelnemers zullen de helpers hier zeker hun handen hebben moeten laten wapperen. We laten ons boekje afstempelen en gaan rustiger oorden opzoeken richting Schelle. De foto’s kan je hier vinden.

Busreis ouderlingen.

In een dorp beslist de vereniging van 50-plussers een autobusreis te maken.
Na een uur bereiken ze de stad en de buschauffeur laat iedereen uitstappen aan het winkelcentrum. Een oudere dame komt bij hem en fluistert in zijn oor. 'Mijnheer, zegt ze, ik denk dat ik seksueel ben aangerand. ' De chauffeur denkt er het zijne van maar belooft toch een onderzoek in te stellen.
De 2e halte is 's middags aan een wegrestaurant. Iedereen moet uitstappen. Een andere oude dame komt bij de chauffeur en zegt hem stilletjes, ' Mijnheer. Ik denk dat ik seksueel ben aangerand. '
Nu is de chauffeur wel gealarmeerd. Hij stapt terug op de bus en gaat op inspectie. Dan ontdekt hij een oude man die op handen en voeten tussen de zetels kruipt. ' Hey, zegt hij met en boze stem. Kan ik U soms helpen ?' ' Zeker, zegt het oude ventje. Ik ben mijn pruik kwijt.
Tweemaal dacht ik dat ik ze gevonden had. Maar dit was niet juist.
Twee keer was het er een met de haarspleet in het midden en van mij is ze op de kant.

Mosseltocht te Philippine Nl.

Zaterdag 21 maart reed ik naar Philippine in Nederland voor de Mosseltocht, ik ging daar voor de langste afstand, zijnde 28 km, het weer was fris maar een mooie zon gaf ons een goed gevoel. Na de inschrijving ging ik op weg en net buiten de startzaal ontmoete ik Kathy en Joris beter bekend als “Walking Bears”, we maakten kennis en maakten een kort praatje en gingen dan ieder onze weg.
Even wat straatjes en dan op de eerste dijk (er zouden nog vele volgen), van de dag naast het oude kanaal naar de Westerschelde waarlangs men vroeger de mosselen aanvoerde, hierover kan je hier meer lezen. We stappen een eindje langs het kanaal, duiken dan de dijk af en beginnen te stappen in het eindeloze poldergebied. Na 4.3 km komen we op onze eerste controlepost op een boerderij, we belanden er in de stal tussen de schapen, de reuk mag je er gratis bijnemen. Gelukkig kunnen we ook buiten in het zonnetje zitten.
Een soepje en een boterham later ga ik verder op weg. Langs de groen dijken die niet lijken te eindigen en dan in het prachtige natuurgebied van “De Braakman”, het gaat hier heen en terug, rustig is het zeker. Het moest hier een lus zijn van 7.1 km, is er nu een verschil tussen Belgische of Nederlandse meters, ik weet het niet maar op mijn GPS was de lus een dikke 10 km, en ik was niet de enige die het merkte. Na een drankje terug op weg voor 8 km, deze keer klopt de afstand.
We gaan nu richting het dorpje Hoek door de biljartvlakke velden waar de boeren druk bezig zijn met eggen, de meeuwen pikken alles op waar mogelijk, we komen langs menige boerderijen om dan via de Axelgatweg (waar halen ze het), op onze derde controle te komen, ook een landbouwbedrijf, het riekt hier toch wat minder naar schaap, ik eet hier wat en ga hier rechtsaf voor de 28 km, alle andere afstanden gaan hier linksaf.
Ik maak hier een lus van 7.4 km op de vele dijken in dit landschap, aan de rand van het dorpje Hoek ga ik rechtsaf en zie achter het dorpje de Antwerpse havenbedrijven liggen en als een hoge baken de koeltorens van de kerncentrale van Doel. Op deze lus schijn ik wel de enige mens op aarde te zijn en lijkt er aan de rechte wegen geen eind te komen, maar iets meer dan een uurtje later ben ik terug op de boerderij.
Na wat gegeten te hebben is er nu nog de terugweg van een goede 5 km naar de startzaal, terug de polder in waar ik heel in de verte mensen zie stappen waar ik later ook zal komen, enkel de afstand is toch groot, zo ver kan men hier vooruit kijken. Links en recht op de betonbaantjes gaande kom ik terug aan de startzaal. Het was, dankzij een goed zonnetje een mooie en rustige wandeling, al zijn de polderbaantjes en de dijken soms wat eentonig lang. Maar toch een zeer verzorgde wandeling. De foto’s van de wandeling kan je hier bekijken.

Voorbehoedsmiddel.

De nieuwe Paus Benedictus XVI is tegen het gebruik van condooms en heeft bij de keuze van zijn naam al een nieuw voorbehoedsmiddel uitgevonden.


Wie niet in verwachting wil raken houdt beter de

Bene-dicht-dus !

Het kanaal van Philippine (Nl).

U ziet hier het kanaal dat vele jaren de haven van Philippine via de Braakman met de Westerschelde verbond. Vanaf het eerste kwart van de negentiende eeuw was de mosselvisserij en –handel het belangrijkste middel van bestaan in Philippine.
De haven van het stadje (nu het Havenplein) werd destijds bereikt via een stelsel van geulen in het slikken en schorrengebied van de Braakman. Op het einde van de negentiende eeuw was het echter voor de vissers van Philippine bijna onmogelijk geworden om met hun vaartuigen geladen met mosselen het haventje te bereiken, dit kwam omdat door de steeds verdergaande inpoldering van het gebied de vaargeulen steeds meer gingen verzanden.
De wanhoop nabij richtte de plaatselijke “Visschers-Vereeniging” zich tot de regering in Den Haag met een krachtig pleidooi voor een kanaal naar dieper water en een nieuwe haven. En zij hadden succes. Tussen de Westelijke Mosselpolder en de Oostelijke Kanaalpolder kwamen dijken met daartussen een kanaal dat uitmondde in dieper vaarwater. Op 14 juni 1900 werden het nieuwe kanaal en de vernieuwde haven feestelijk in gebruik genomen. De mosselvisserij en mosselhandel bloeiden op.
Het kanaal bleef bijna een halve eeuw dienst doen. Het sluiten van de Braakman ( nu een natuurgebied) betekende het definitieve einde van de Philipiense haven. Het kanaal is nu afgedamd maar blijft herinneren aan de tijden van weleer.
Er is een gedenkbord ter gelegenheid van het 100 jarig bestaan van het kanaal in het jaar 2000 opgericht door de Vereniging tot het Behoud van de Historie van Philippine met de medewerking van de gemeente Sas van Gent en dank zij een gift van de Rabobank Philippine.

28ste Kanaaltochten te Kapelle-Op-Den-Bos

Zondag 15 maart gingen we stappen te Kapelle-Op-Den-Bos, voor de leden van WSV Schelle was dit een superstertocht, dus gratis inschrijving en 1 drankje, betaald door onze club, altijd meegenomen dus, de zon was er en ook veel volk, die na de lange winter met een glimlach eindelijk eens konden buitenkomen.
We lopen even door de straten en komen dan onmiddellijk langs het kanaal, het is natuurlijk niet voor niets een “Kanaaltocht”, maar even verder gaan we rechtsaf de velden in, we laten de windmolens langs het kanaal achter ons en stappen we in de rustige omgeving langs de Birrebeek, een bruggetje over en het veld in, hier en daar maken we een slippertje in de vettige grond maar daar zijn we deze winter als sterk in geworden. Zo komen we ook door het Stoppelenbos en langs de Grote Bosbeek. N a een 7,2 km komen we in zaal “De Eendracht” de eerste van de drie controleposten, de zaal is hier goed gevuld maar na enig rondsnuffelen vinden we dan wel een plaatsje. We drinken hier iets en eten ons boterhammetje en maken plaats voor de volgende binnenkomers.
Rechtsaf gaan we hier een lus maken van 6,1 km en hier trekken we dan terug de velden in, het is hier dan ook een streek waar de landbouw troef is, hier en daar een stukje bos of een modderwegje waar het wel even zoeken is hoe we er op de meest droge manier kunnen voorbij geraken, maar ook deze hindernis nemen we er met de glimlach bij en voor we het weten staan we terug aan de controlepost van een uurtje geleden, nu is het tijd voor een Duvel en iedereen wordt met een brede glimlach van het nodige natje en droogje voorzien, het geeft aan elkeen een goed en prettig gevoel.
We gaan nu een stukje stappen van 4,8 km naar onze derde controlepost, eerst richting Ramsdonk en verder door de natuur op weg richting Kapelle-Op-Den-Bos waar we dan in een heel ruime en mooie zaal onze laatste halte hebben, ook weer hier een bediening met een glimlach uit het boekje, de zaal loopt hier stilaan wat leeg omdat we wat later zijn dan gewoonlijk (blijven plakken noemen ze dat bij ons). Na onze Duvel gaan we dan het laatste stukje doen van 3,5 km. Hiervoor stappen we nog een stukje langs het kanaal en dan nog even door het dorp naar de startzaal. We stempelen ons boekje af en na nog een drankje kunnen we tevreden terug naar Schelle.
Er waren hier 2028 wandelaars aanwezig als ik het goed voor heb en daarvan waren er 80 van WSV Schelle aanwezig, een mooi ploegje mag ik zeggen. Aan wandelclub “Ochtendgloren” bedankt voor het mooie weer en de ontspannende wandeling en tot de volgende. Bekijk hier de foto’s.

Euthanasie.

Gisterenavond zaten mijn vrouw en ik een eind weg te filosoferen, tot het gesprek bij het thema euthanasie belandde. Bij dit delicate onderwerp over de keuze tussen leven en dood zei ik haar : 'Laat mij nooit leven als een plant waarbij ik afhankelijk ben van machines en in leven moet worden gehouden met vloeibaar voedsel ! Als je mij zo ziet aftakelen, koppel dan die toestellen die mij in leven houden maar af.' Zij is rechtgestaan, heeft de stekker van de TV en van mijn computer uitgetrokken en al mijn Duvel weggegoten !

Straf hé !!!

Met dank aan Kim.

Bavotocht te Zellik (50 km).

Zaterdag 14 maart vertrok ik vanuit de gemeentelijke feestzaal op de Noorderlaan te Zellik voor een wandeling van 50 kilometer door het heuvelachtige Pajottenland en het weer was mooi. Het was klokslag 7:00 als ik vertrok na mijn inschrijving, 2 straten verder en we zaten al in de natuur, nog even door het grote industrieterrein naast de autostrade, dan erover en we zaten in de prachtige natuur die eigen is aan deze streek en dit was zo voor de rest van de dag.
We kwamen in Groot Bijgaarden en de splitsingen volgden elkaar snel op. In de richting van Dilbeek waren we dan nog alleen met de 42 en 50 km op hetzelfde traject. Na 6,6 km was onze eerste rust dan in Dilbeek, een 10 tal minuten rust met een soepje en op weg voor een lus van 9,4 km die ons heuvel op en af in Sint-Martens-Bodegem bracht, hier was de 2de controlepost in “Jeugdcentrum Castelhof”, ook hier 10 minuten voor een boterhammetje en dan terug op weg voor een lus van 10 km naar Schepdaal.
Na enkele nijdige klimmetjes en wat slijkerige wegen kwamen aan onze 3de controle en dan was het al uit met het schone weer en alles was dichtgetrokken, nevelig en grijs. In het cafetaria van de plaatselijke sporthal at ik nog een boterham met een drankje en terug verder.
Nu een stuk van 7 km voor de voeten en stilaan begon er een miezerige regen te vallen en was er ook meer wind, altijd minder leuk voor zo een lange wandeling, het was intussen 11:45 uur geworden en we klommen en daalden zo terug naar Sint-Martens-Bodegem in dezelfde controle als daarvoor, nu een soepje en terug verder.
Intussen was het weer even droog, en nu een kortere lus van 5 km op weg naar Dilbeek in de controle waar we de eerste maal gestopt waren, een tiental minuutjes rusten en even bijpraten met bekende wandelaars en dan verder. Het was nu toch menselijk aan het miezeren als we aan een stuk begonnen van 6 km.
Door de regen was het op de hellingen nu schuiven en glibberen, een goede oefening in het recht blijven, vanaf hier was het door de regen dan ook jammer genoeg gedaan met foto’s nemen. De laatste controle was ergens in een café, de juiste plaatsnaam weet ik niet, het was er overvol, warm en vochtig, dus afstempelen en onmiddellijk terug naar buiten voor een laatste stuk van 5 km terug naar Zellik.
Ik had maar enkele minuten in het café geweest en intussen was het gelukkig gestopt met regenen, nu nog een heel eind door het industrieterrein waar geen einde leek aan te komen, dan nog even wat huisjes kijken in Zellik om dan uiteindelijk terug aan de zaal te komen waar ik vanmorgen was vertrokken, het was intussen juist 16:00 uur, het waren uiteindelijk 52 km gebleken op de GPS.
Ik had hiervoor 9:00 uur onderweg geweest, waarvan ik er 8 had gestapt en 1 uur had gerust. Net als verleden jaar was het weer een mooie tocht geweest met een goede mogelijkheid om te parkeren aan de ruime startzaal en goede controleposten met een goede bediening. Tot volgend jaar.

Weinig geschreven, veel gestapt.

Er kwamen de laatste tijd weinig woorden op mijn blog, de simpele reden hiervan is dat ik veel op stap ben geweest de laatste dagen. Even een kleine opsomming, zaterdag 7 maart, te Evergem 20 km in een dichte mist, zondag 8 maart te Schoten 21 km, eerst ferme regen dan mooi weer , Woensdag 11 maart te Sint Lievens Houtem 23 km op een mooie zonnige dag, donderdag 12 maart te Diest 21 km in een prachtig heuvelachtig landschap, jammer van de miezerige regen, dan zaterdag 14 maart mijn eerste wandeling van 50 km dit jaar, te Zellik in een zeer heuvelachtig Pajottenland, zoals elk jaar een heel mooie wandeling, schijnbaar waren er veel bekende wandelaars te zien maar toch heb ik er toch niet veel tegengekomen, moet lukken natuurlijk op zo een uitgestrekt parcours, voor de middag was het mooi wandelweer maar na de middag was de regen een ferme pretbederver. Tenslotte zondag 15 maart nog eens 23 km te Kapelle Op den Bos, een mooie natuurwandeling in mooi weer.
Voor deze week zal het dinsdag 17 maart een wandeling te Schoten worden en op donderdag 19 maart staat een Euraudax 25 km op mijn agenda, die gestapt zal worden te Meer ( Hoogstraten), voor de verdere dagen moet ik nog eens rondwandelen in de Marching. Ik kan zeggen dat ik de start van het nieuwe wandelseizoen zeker niet gemist heb, en ik heb er nog van genoten ook, zelfs tijdens de regen.

De Lieve.

Tijdens mijn wandeling te Evergem, zaterdag 7 maart ontdekte ik “De Lieve”. Het was al van tijdens mijn schooljaren geleden dat ik er nog iets van gehoord had en nu liep ik te Belzele er dan uiteindelijk eens langs, enkel jammer dat de nevelslierten de grote spelbreker was, maar ik heb er zeker geen spijt van. Verder heb ik een informatie gevonden met de volgende tekst.

De Lieve.

De Lieve of ’t Liefke is lange tijd voor Gent van economisch belang geweest. In de 12de eeuw zocht Gent een snelle uitweg om zijn handelsbetrekkingen, onder meer met Engeland voor wol, te kunnen uitbreiden. De stad Gent begon in 1251 met het graven van de Lieve vanaf de Leie aan het Gravensteen tot aan het Zwin, dat toen tot in Damme kwam. De werken eindigden in 1269. Het kanaal was in totaal 45 km lang.
Door de verzanding van het Zwin verloor het kanaaltje zijn nut. In 1547 werd onder Keizer Karel het kanaal Gent – Terneuzen gegraven. Dit betekende de definitieve doodsteek voor de Lieve. Vandaag is de Lieve tussen Evergem, Belzele en Zomergem vooral bekend vanwege haar idyllische oevers en mooie fietspaden.
Ikzelf vond het fietspad uitstekend geschikt om te bewandelen, en nog zeer rustig ook, al had de mist daar misschien ook iets mee te maken.

20ste Bibbertocht te Varsenare.

Zaterdag 28 februari ging ik 31 km stappen in het West Vlaamse Varsenare, geklemd tussen Brugge en Jabbeke, mooi weer met een zonnetje en wat wolkjes als ik inschrijf in de Sporthal waar zitplaats genoeg is, nog een boterhammetje met een koffie en ik ga op weg. Even door het dorp en dan komt al de splitsing waar de 21 en 30 de andere afstanden achterlaten. Ik stap even richting Jabbeke door een stuk bos, wat later kom ik tussen de velden, een echte natuurwandeling, het enige dat ik hier kan horen zijn de vogels en mijn eigen voetstappen, heerlijk is dat.
Aan het kanaal gaan we rechtsaf tot aan de jachthaven waar we het kanaal verlaten, even verder een stukje heen en weer naast de spoorweg en dan zigzag naar onze eerste controlepost na 8,8 km op een hoeve, plaats genoeg, ik drink mijn gratis cola en praat hier even met Wim19700718 en ga dan verder voor een stuk van 7,6 km.
We gaan onmiddellijk terug het bos in en gaan dan verder door de velden waar we een kasteel bemerken, jammer is het vrij goed weggestoken tussen de struiken, we komen dan in het Domein Beisbroek en verder door is er een sterrenwacht met de typische ronde koepel, nog wat links en rechts en we komen in de sportzaal van een schooltje waar onze 2de controlepost is. Ik eet hier een heel lekker (en heet) soepje met een broodje en stap dan verder, de 31 km maakt hier een lus van 9,3 km (10,5 in werkelijkheid, maar we zien niet op een metertje meer).
Ik heb op dit stuk amper 3 mensen tegengekomen die ook dezelfde afstand deden, jammer voor de anderen want het was zeker de moeite waard om te lopen. Ik steek de autostrade over en verdwijn terug tussen de velden waar ik in Snellegem aankom, het is hier heel rustig en niets beweegt, na een heel stuk bos gaan we onderdoor de autostrade en komen terug aan in Domein Beisbroek waar we dan terug aan de controlepost zijn.
Ik neem even tijd om wat te eten en dan is er nog een stukje van 5,2 km te doen, hier gaan we nu even huisjes kijken en straatje in en uit komen we terug in Varsenare waar we nog een kasteel zien in de verte en dan zijn we terug in de sporthal na een dikke 32 km. Ik begroet hier nog even Linda en Ronny, laat mijn boekje afstempelen en dan terug naar Schelle, een pracht van een wandeling, de verre verplaatsing van 115 km meer dan waard.

9de Krokuswandeling te Lokeren.

Vrijdag ll. ging ik stappen bij WSV De Reynaetstappers Belsele-Sinaai te Lokeren, we schrijven in, in de kantine van de St. Sebastiaan wipschutters, later zal blijken dat deze ruimte veel te klein zal zijn door de talrijke aanwezige stappers, waaronder Maaike en dit ondanks het regenachtige weer, de wandeling bestaat uit 2 lussen van 7 km, uiteindelijk bleken het dan toch nog 16 prachtige km te zijn.
We zullen langs het Molsbroek stappen in lus 1, maar ik wil het beste voor het laatste houden en dus doe ik eerst lus 2, deze brengt ons door veel natuur onder andere langs het stadspark “Verloren Bos” en het voetbalterrein van Lokeren “Daknam” en zo komen we terug aan de start voor een lekkere Duvel en een boterhammetje.
Na onze stempel gaan we terug op weg voor lus 1, van de omgekeerde wereld gesproken. Van deze lus onthouden we vooral het prachtige natuurdomein “Het Molsbroek”, ik had vorig jaar in december al het genoegen om hier te kunnen stappen, het was toen bitter koud maar met een mooi zonnetje, nu is het grijs en triest van kleur, maar toch blijft het hier prachtig. De talrijke vogels die hier leven maken een hels lawaai op zoek naar voedsel en (of) een partner.
Langsheen het natuurgebied is er een rustpost in café “Het Breimachien”, als het kind maar een naam heeft, in ieder geval hadden ze er Duvel en dat was het bijzonderste. We gaan verder door de prachtige natuur en komen door Lokeren terug aan de kantine. Een pracht van een wandeling, voor wie hier nog niet geweest is heb maar één goede raad, zeker doen.

Kwaliteitsmelk.