Hoe 25 er 32 werden

Je zal het maar beleven, het ganse verhaal gisteren (maandagavond dus) bijna klaar om op het net te zetten, en toen was er geen internet meer en ook geen verhaal meer, met het gevolg gisteravond de moed in mijn schoenen en een paar keren geklapt met diene van daarboven maar internet bleef weg en dus ook mijn posting. Hopelijk lukt het nu wel.
Zondag dus met de auto naar Ruien, ongeveer 100 km rijden, parking was er genoeg bij de centrale van Electrabel, met de pendelbus dan naar de Kluisberg om in te schrijven. De eerste steen was gelegd, te voet naar boven als opwarmertje.
Deze dag had alles om er een mooie wandeling van te maken, de Vlaamse Ardennen, alle heuvels van de Ronde van Vlaanderen, de zon en een rugzak vol goede moed, er kon ons niets gebeuren. De mannen van WSV Schelle schreven in voor de 25 km, de dames voor de 15 km. Vlak voor het vertrek een kleine mededeling, de 25 km werd door omstandigheden verlengd tot 28, nu ja die 3 km ging het ons toch niet maken zeker. En wij weg.
De afdaling van de Kluisberg was een makkie en toen.... kwam de Kwaremont, en de Scherpenberg ( nu weten we waarom die zo heet). Nou moe ga er maar aanstaan hé. Gelukkig was er na 10 km een kontrolepost waar men een werk van barmartigheid volbracht, de hongerigen spijzen, spek met eieren en koffie, de dag kan niet meer stuk.
En toen kwam er modder, modder en nog meer modder, bergop en bergop en nog meer bergop. Natuurlijk lieten de gevolgen van het slechte weer van de vorige dagen zich niet raden.
Na een tijd was het alsof de wandelschoenen dubbel zo groot waren geworden, wanneer men dan terug op de weg kwam en het slijk een beetje gedroogd en afgestamp was, begon het spelletje van voor af aan.
In iedere kontrolepost kon men volgen hoeveel kilometer men had afgelegd en hoeveel nog te doen. Wij kregen zo stillaan een donkerbruin vermoeden dat er iets niet klopte met de afstanden en dit werd bevestigd door mijn draagbare GPS. Wij waren van een ding zeker, het zouden er meer zijn dan 28, maar hoeveel ? En toen kwam het bos.

Eenmaal uit het bos onze weg omhoog geklauterd en enkele kilometer verder bergaf naar Ronse, was er nogmaals een werk van barmartigheid aan de gang, nl. de dorstigen laven met een gratis Wittekerke en dat laat men zich toch niet ontgaan en zeker niet na de afgelegde kilometers in de warme zon. Er was zowaar een kerel met een draaiorgeltje, naar men mij vertelde was die man iemand die meespeelde in het gelijknamige serie "Wittekerke" vermits ik daar nooit naar kijk nam ik het vast aan voor waarheid, voor de kenners is er hier zijn foto.
Normaal nog 5 km te gaan en nog 2,5 naar de volgende kontrolepost waar een gratis Affligem ons opwachte met een stukje fanfare muziek, ja zo dicht bij het einde zat de stemming bij de clubleden er wel in, ook de dames hadden hier halt gehouden omdat op deze post alle afstanden terug samen kwamen om dan als in één grote sliert van volk naar de Kluisberg te trekken. Met een totaal van 8833 deelnemers kan men werkelijk spreken van een mensenzee, mooi gezicht was het.
Bij aankomst hadden we uiteindelijk de ronde som van 32 kilometer afgetrappeld en niet de 25 zoals eerst aangegeven, maar als ze gedaan zijn speelt dat allemaal geen rol, na het stappen nog even nakeuvelen en de spieren nog even ontspannen, en dan naar een verdiende warme douche, wat eten en naar bed, het was een lange prachtige dag geweest en langs deze weg een dikke proficiat aan de organiserende club, het was uitstekend. Maar eerst nog die 100 kilometer terug naar huis.

Volgende zondag ligt een nieuwe uitdaging en een nieuwe wandeling te wachten nl. te Boom bij "De Schorrestappers", maar dat is een ander verhaal.