26.3.09

Mosseltocht te Philippine Nl.


Zaterdag 21 maart reed ik naar Philippine in Nederland voor de Mosseltocht, ik ging daar voor de langste afstand, zijnde 28 km, het weer was fris maar een mooie zon gaf ons een goed gevoel. Na de inschrijving ging ik op weg en net buiten de startzaal ontmoete ik Kathy en Joris beter bekend als “Walking Bears”, we maakten kennis en maakten een kort praatje en gingen dan ieder onze weg.
Even wat straatjes en dan op de eerste dijk (er zouden nog vele volgen), van de dag naast het oude kanaal naar de Westerschelde waarlangs men vroeger de mosselen aanvoerde, hierover kan je hier meer lezen. We stappen een eindje langs het kanaal, duiken dan de dijk af en beginnen te stappen in het eindeloze poldergebied. Na 4.3 km komen we op onze eerste controlepost op een boerderij, we belanden er in de stal tussen de schapen, de reuk mag je er gratis bijnemen. Gelukkig kunnen we ook buiten in het zonnetje zitten.
Een soepje en een boterham later ga ik verder op weg. Langs de groen dijken die niet lijken te eindigen en dan in het prachtige natuurgebied van “De Braakman”, het gaat hier heen en terug, rustig is het zeker. Het moest hier een lus zijn van 7.1 km, is er nu een verschil tussen Belgische of Nederlandse meters, ik weet het niet maar op mijn GPS was de lus een dikke 10 km, en ik was niet de enige die het merkte. Na een drankje terug op weg voor 8 km, deze keer klopt de afstand.
We gaan nu richting het dorpje Hoek door de biljartvlakke velden waar de boeren druk bezig zijn met eggen, de meeuwen pikken alles op waar mogelijk, we komen langs menige boerderijen om dan via de Axelgatweg (waar halen ze het), op onze derde controle te komen, ook een landbouwbedrijf, het riekt hier toch wat minder naar schaap, ik eet hier wat en ga hier rechtsaf voor de 28 km, alle andere afstanden gaan hier linksaf.
Ik maak hier een lus van 7.4 km op de vele dijken in dit landschap, aan de rand van het dorpje Hoek ga ik rechtsaf en zie achter het dorpje de Antwerpse havenbedrijven liggen en als een hoge baken de koeltorens van de kerncentrale van Doel. Op deze lus schijn ik wel de enige mens op aarde te zijn en lijkt er aan de rechte wegen geen eind te komen, maar iets meer dan een uurtje later ben ik terug op de boerderij.
Na wat gegeten te hebben is er nu nog de terugweg van een goede 5 km naar de startzaal, terug de polder in waar ik heel in de verte mensen zie stappen waar ik later ook zal komen, enkel de afstand is toch groot, zo ver kan men hier vooruit kijken. Links en recht op de betonbaantjes gaande kom ik terug aan de startzaal. Het was, dankzij een goed zonnetje een mooie en rustige wandeling, al zijn de polderbaantjes en de dijken soms wat eentonig lang. Maar toch een zeer verzorgde wandeling. De foto’s van de wandeling kan je hier bekijken.

Geen opmerkingen: