De groene long van Brussel.

Zaterdag 12 mei 2007 ging ik met Ludo een wandeling maken van 32 kilometer te Watermael-Bosvoorde, georganiseerd door de Brusselse politie, veiliger konden we niet zijn. We reden op de R 0 te Brussel om aan het 4 armen kruispunt rechtsaf te slaan naar de vertrekplaats, de weergoden zagen ons waarschijnlijk niet graag komen want opeens werd het terug aardedonker en het was nog maar juist licht aan het worden. Met bakken water goten ze de auto onder, ruitenwissers op grootste snelheid en traag naar de start. Toen stopte het zoals het begonnen was.
Inschrijven en op weg naar het Zoniënwoud want daar was het te doen, en dat het geen makkie zou zijn dat wist ik al want ik had in deze streek reeds verschillende tochten gemaakt, voor Ludo was het zijn eerste ervaring in het Brusselse en dat het geen meter vlak was wist hij onmiddellijk toen we vertrokken.
We trokken richting Zoniënwoud en na 3,5 km een eerste controle, op straat werd een krabbel op je kaart gezet en dat was het. Via Ukkel kwamen we bergop en bergaf door het woud in Linkebeek terecht, nu tussen de aardappelvelden waar de planten hun kopjes bovenstaken, door de vorige regen was het hier een slijkboel van jewelste.
We gingen terug het bos in op weg naar Sint-Genesius-Rode, nu en dan schijnt het zonnetje in het prachtige woud maar ook nu en dan wat hemelwater, gelukkig hoeven we de pijlen maar te volgen want als je hier moest verdwalen ben je nog niet aan de nieuwe aardappelen toe. Hier is het echt klimwerk, en op die vettige grond is dat geen kinderspel om boven te geraken, de fysiek moet hier wel een beetje in orde zijn. We hebben hier dan een controlepost na 8 km in een tuinprieeltje van een verlaten kasteel dat er hopeloos verwaarloosd bijligt. Eer we daar waren was het nogmaals hijgen en puffen naar boven.
We trekken door het plaatselijke park en zien hier een vlucht van wel 100 zwaluwen, en dat in een grootstad, maar eerlijk gezegd, hier is ontzettend veel groen door de vele parken en het Zoniënwoud. Verder richting Overijse waar de serres plaats hebben gemaakt voor tarwe en aardappelen, jammer. Zo komen we na weer 8 km in Jezus-Eik, even rusten doet deugd, en een hapje en een drankje is meer dan welkom.
Nu gaan we door het woud op weg naar Oudergem, het mag wel vermeld worden dat overal waar we kwamen, kasten van villa’s neergepoot waren, ja die bewoners boerden goed, hier kwam je met een blauwe kilt aan je kont zeker niet wonen. Verder trekken we door het Zoniënwoud langs de rand van Tervuren terug naar het vertrek in Watermael-Bosvoorde.
Beiden tevreden over de bijzondere natuur die hier te zien is, menig eekhoorn is voor ons in de bomen gevlucht, je zou haast gedacht hebben dat we ergens in het Zwarte Woud aan het stappen waren, maar zeker nier niet in Brussel. Houden zo.