Mijn eerste wandeljaar.

De eerste wandeling ben ik begonnen als groentje te Gierle op 8 januari 2006, met een afstand van 11 kilometer, het is dat een mens nu eenmaal met iets moet beginnen. Stilaan werd de afstand opgebouwd, zodat we rond het einde van februari rond de 20 kilometer per wandeling op zondag uitkwamen.
Een maand later wanneer ik op zaterdagen alleen op stap ging, zonder mijn echtgenote, kon ik het uitproberen om met langere afstanden te leren omgaan. Het voordeel is dat ik graag alleen op stap ga, ik hoor van vele wandelaars dat ze liever in een groepje of in gezelschap hun ding doeg, nu ieder zijn meug, als je met niemand hoeft af te rekenen ga je op je eigen tempo en stop je zo vaak en waar je wil.
Nu op het einde van het jaar kunnen we de afrekening van 2006 maken. Wat ik in het begin van het jaar niet wist is, dat men aan het stappen verslaafd kan worden, al is het wel een gezonde verslaving. We hebben gaan stappen in de volgende Provincies, Antwerpen, Oost-Vlaanderen, West-Vlaanderen, Limburg, Brabant en Namen. Hier hebben we de schoonheid en eigenaardigheden van elk van deze streken leren kennen.
Op deze manier heb ik het totaal van 1646 kilometer bij elkaar gestapt, verdeeld over 78 wandelingen. We hadden een gemiddelde snelheid van 5,4 kilometer per uur. Dit is het resultaat van zowel alleen als in gezelschap en dan doe je het meestal wat kalmer aan. Toch nog even vermelden dat in het totale toch 3 maal een tocht van 42 km zit en een van 50 kilometer, toch niet slecht voor een beginneling dacht ik. Vanaf volgend jaar, morgen dus, staan er meer grote wandelingen op het programma, maar voorlopig is dat nog toekomst.
Ik wens aan iedereen een gelukkig 2007 en moge het verlopen in goede gezondheid.
En geef er vanavond maar een goei lap op, santé.

Niet liegen.

Een dame komt per vliegtuig terug van vakantie in Zwitserland. Ze zit naast een priester. Tijdens de vlucht geraken ze aan de praat en zo komt het dat ze de pastoor om een dienst vraagt.
"Eerwaarde, Ik heb in Zwitserland een gloednieuw en hypermodern epileerapparaat gekocht. Hij was niet goedkoop en Ik heb dus de wettelijke limiet overschreden.
Ik zou er invoerrechten op moeten betalen. Kunt u mijn ladyshave niet verbergen in uw soutane?"
''Natuurlijk, maar Ik moet u waarschuwen, Ik kan niet liegen."
''Maar de douane zal u als priester niet verdenken en u doorlaten." En ze geeft hem de ladyshave.
Aangekomen op Zaventem passeren ze de douanepost. De douanier vraagt aan de priester:
"Niets aan te geven?''
"Nou," zegt de priester, "van mijn hoofd tot aan de gordel, heb Ik niets aan te geven."
De douanier vindt dit antwoord een beetje vreemd en vraagt door: "En onder de gordel?" "Nou," zegt de priester, "daar bevindt zich een fantastisch apparaat bestemd voor vrouwen, dat nog nooit gebruikt is."
De douanier barst in lachen uit en roept: "Allez het is goed, eerwaarde! Volgende!"

Mooi gedicht.

Ik heb het uiteraard niet zelf gemaakt, neen ik ben niet zo een dichter als katjesnest. Rijmen en dichten zonder mijn k..... te lichten is dus niet mijn grootste kunst. Dit gedicht is mij via een mailtje toegestuurd en er stond ook geen naam van de ontwerper onder, dus niet schieten op de pianist, maar ik wil het u zeker niet onthouden.

Goede voornemens.

Een nieuw jaar breekt aan.
Weer 12 maanden te gaan.
Ieder met zijn goede voornemens
stoppen met roken,
de meest voorkomende wens.

Wat zal ik mijzelf beloven!!??
Ik rook niet
Ik drink met "maten"
Wat zal ik nog meer laten??

Minder snoepen en eten??
Ik zou het echt niet weten.
Zal ik gaan lijnen??
En dan van chagerijn weg kwijnen?

Nee!! Laat mij maar.
Ik ga niks beloven.
Blijf gewoon in mijzelf geloven
een gezonde geest,
Is waar ik naar streef.
Mij gelukkig voelen
met mensen waar ik om geef.

Kwaliteit van het leven,
heb je niet voor het kiezen.
Geniet van wat je wordt gegeven
Er valt veel te verliezen.

Gezondheid en geluk,
is alles wat je kan wensen.
Ik wens het jullie toe , lieve mensen.
Verder mag je altijd blijven dromen
Dat je wensen, uit mogen komen.

Nu is het aan de Amerikanen.

Een tijd geleden, op 25-09-2006, heb ik hier een filmpje geplaats waarin de Zwitsers lieten zien met welke klasse ze met wapens konden omgaan. Ditmaal is het aan de Yankees om ons te verrassen op een niet oorlogszuchtige manier.
De oefening wordt uitgevoerd met een Garand M1, het wapen heeft een gewicht van 4,73 kg, bajonet niet inbegrepen. Om de voorstelling te bekijken klik hier.
Veel kijkgenot.

Zalig Kerstfeest aan allen.

Wishing you In your busy life,

Time for Relaxation






















Good Sleep















Good Health with Exercise
















Someone to Dance With
















.. a Bit of Adventure




















Good Looks














But Most of All ...

I Wish You Lots of Bear Hugs














And The Comforts of Real Love

















MERRY CHRISTMAS.

Hij wou zeker zijn.

Een bejaard echtpaar brengen hun vakantie door in Jeruzalem.
Plots sterft de vrouw.
De begrafenis ondernemer zegt tegen de man.
Voor 5000 dollar kunnen we het lijk transfereren naar uw woonplaats.
Daarentegen kunnen we voor 150 dollar uw echtgenote hier begraven in Jeruzalem, en dit in heilige grond.
De man denkt even na en zegt.
Transfereer ze maar naar huis.

Bent U zeker? vraagt de begrafenis ondernemer.
U geeft 5000 dollar uit terwijl U 4850 dollar kunt besparen en je echtgenote wordt begraven in heilige grond.
Luister zegt de man.
Jaren geleden werd hier iemand begraven en 3 dagen later is hij verrezen.
Ik wil dit risico niet nemen.

Had ik het niet gedacht.

AAADD

Voor al diegenen die de 30 gepasseerd zijn en voor die voorbij de 40 en 50
uiteraard ook...

Heb jij ook A.A.A.D.D. ?

Er is eindelijk een diagnose voor ons probleem.

Het heet A.A.A.D.D. ofwel:


Age Activated Attention Deficit Disorder

Dit zijn de symptomen:

Je beslist om de auto te wassen, je vertrekt richting auto en ziet de post
op tafel liggen.

OK, je gaat de auto wassen, maar eerst toch even de post doorbladeren.

Je legt je autosleutels op je bureau, filtert de reclamefoldertjes uit de
hoop post en ziet dat de vuilnisbak vol zit.

Dus leg je de rest van de post, waaronder enkele rekeningen, op je bureau en
zet de vuilnisbak buiten.

Of nee, toch eerst nog vlug de rekeningen betalen.

Waar liggen die overschrijvingsformulieren alweer?

Oeps, je hebt er nog maar 1.

Je hebt nog reserveformulieren in de kast boven.

Ah.., daar staat je cola nog.

Eerst die extra overschrijvingskaarten zoeken.

Maar wel eerst die cola wat verder van de computer zetten want straks sla je
hem nog omver en dan mors je op je toetsenbord.

Weet je wat, je zet hem gewoon in de koelkast, dan blijft hij fris.

Je gaat naar de keuken en bemerkt dat je plantjes er nogal droog bij staan,
die hebben dringend water nodig!

Je zet de cola op het aanrecht en hola, daar ligt je zonnebril!

Die zocht je al de hele morgen.

Je legt die eerst maar even weg voor je het weer vergeet.

Je vult het gietertje met water en vertrekt naar de bloempotten.

Aaaargh!

Iemand heeft de afstandsbediening van de TV in de keuken laten liggen!

Als we vanavond TV willen kijken, zullen we er nooit aan denken om in de

keuken te kijken, dus leg je de afstandsbediening beter direct in de
woonkamer.

Je giet wat water in de bloempotten en morst op de vloer, gooit de

afstandsbediening op een kussen in de stoel en je gaat terug naar de hal.

Waar was je nu ook al weer mee bezig?


Aan het einde van de dag:

De auto is niet gewassen, de rekeningen zijn niet betaald, de cola staat

op het aanrecht, de bloemen kregen te weinig water, je hebt nog steeds 1

overschrijvingsformulier en je vindt je autosleutels niet meer...

Je probeert te ontdekken hoe het komt dat er vandaag niets is gebeurd.

Daar begrijp je echt niets van, je was de hele dag druk bezig!!!

Je bent je ervan bewust dat je een ernstig probleem hebt en moet

dringend professionele hulp vinden, maar eerst even je e-mail checken...

En dan zie je dit bericht, je slaakt een zucht van herkenning. Het heeft dus
een naam!

Verstuur dit berichtje naar iedereen die je kent, ik weet niet meer n aar
wie ik het al verstuurd heb.

Stuur het alsjeblieft niet terug naar mij want je krijgt het waarschijnlijk
nog eens doorgestuurd...

Met vriendelijke Groeten

Een lesje in politiek.

Uitleg over de Belgische politiek !

Eindelijk een zinnige uitleg !!!

Een zoon vraagt aan zijn vader: "Pap, wat is eigenlijk politiek?"
Vader zegt: "Jongen, dat is heel eenvoudig. Kijk, ik breng het geld in huis, dus ik ben het KAPITALISME.
Je moeder beheert het geld, dus die is de REGERING.
Opa ziet erop toe dat alles hier ordelijk verloopt. Hij is de OVERHEID.
Het dienstmeisje is de ARBEIDSKLASSE.
Wij hebben allen maar een doel voor ogen, namelijk jouw welzijn. Daarom ben jij het VOLK.
Je kleine broertje die nog in de luiers loopt is de TOEKOMST".
De zoon denkt na en vraagt of hij er een nachtje over mag slapen.
's Nachts wordt hij wakker omdat zijn kleine broertje in zijn luier heeft gepoept en vreselijk schreeuwt. Omdat hij niet weet wat hij moet doen gaat hij naar de slaapkamer van zijn ouders. Daar ligt alleen zijn moeder en die slaapt zo vast dat hij haar niet wakker krijgt. Daarom gaat hij naar de kamer van de dienstmeid, waar hij ziet dat zijn vader bij haar in bed ligt en dat ze vreemde dingen aan het doen zijn. Hij ziet dat opa onopvallend door het raam toekijkt. Ze zijn allemaal zo druk bezig dat niemand merkt dat hij voor het bed staat. Daarom besluit de jongen weer te gaan slapen.
De volgende ochtend vraagt de vader aan zijn zoon of hij met eigen woorden kan uitleggen wat politiek is.
"Ja", zegt de zoon, "het KAPITALISME misbruikt de ARBEIDSKLASSE terwijl de OVERHEID toekijkt en de REGERING slaapt. Het VOLK wordt volkomen genegeerd en de TOEKOMST ligt in de STRONT!"

Voor elk wat wils.

wie zou er op een eerbiedwaardige leeftijd, nadat het heden voor de eeuwige jachtvelden is geruild, zo geen praalgraf willen.

Een toertje Brecht.

Onze wandeling op zondag 17-12-2006 bracht ons naar Brecht in de Provincie Antwerpen, en dit dorp ligt echt niet ver van de Nederlandse grens. Na onze inschrijving gingen we uit het dorp en kwamen onmiddellijk terecht tussen uitgestrekte velden, weiden en landerijen. Door de veelvuldige regen van de laatste dagen en zeker op zaterdag, was het geen grapje om door een weide te ploeteren waar men de wandelaars door dreef, als we even later tot de ontdekking kwamen dat er slechts 100 meter verder een pad liep dat op dezelfde plaats uitkwam was het wel even vloeken geblazen. Het goede was dat het weer goed was tot op dat moment en we aan de eerste controlepost aankwamen op een boerderij, de stal was omgetoverd tot kantine en het was er warm, dat kon men van de buitentemperatuur echt niet zeggen.
Daarna verder op weg en het landschap ging over naar meer bos. Uiteindelijk kwamen we in het natuurgebied "De Kooldries", echt een prachtig gebied, toen we er helemaal doorgeploeterd waren door het vele slijk vonden we de volgende tekst op een bord van "Natuurpunt".

"Klei in de Kooldries".
Tijdens het graven van het Kempisch Kanaal in de negentiende eeuw stootte men in de streek op omvangrijke kleilagen. Dit is de zogenaamde klei van Rijkevorsel. Onmiddellijk naast het kanaal ontstonden er talrijke steenfabrieken die van de klei gebruik maakten.
Het overblijfsel van al deze ontginning zijn de kleiputten (te zien op de foto’s). In de kooldries zat de klei ondiep en zijn de lagen dun en grillig. Dit uit zich in de onregelmatige vormen en ondiepe vijvers. Hier werd de klei met een houten schop bovengehaald.
















































Verder ploeterend kwamen we aan de tweede controlepost die gelegen was in een houtverwerkingsbedrijf, het was er gezellig en warm door de enorme houtkachel en voedsel voor het monster was er genoeg, er gingen regelmatig verse stukken hout in de muil.
Na een lekkere kom soep terug op weg, ditmaal langs het kaarsrechte kanaal dat ons terugbracht naar Brecht, dit was meteen het einde van de wandeling en ook van de zonneschijn. De terugweg huiswaarts gebeurde in de regen. Hadden we toch nog even geluk. Nog even meegeven dat de club aanwezig was met 41 leden, zeker lang niet slecht.

Een idee voor onder de kerstboom.

Sommige mannen zouden wel eens jaloers kunnen zijn op wie zo een geschenk onder zijn boompje vindt, maar het zou natuurlijk in beide richtingen kunnen werken.

Het SMS stokje.

Een SMS stokje is op tafel terecht gekomen mij gestuurd door PieterC, helaas, driewerf helaas. Een onhebbelijke gewoonte die ik, ik weet niet waarom, heb aangekweekt is dat ik na ontvangst van zulke geschreven toestanden ze altijd onmiddelijk naar de eeuwige SMS velden stuur waardoor ze geen lang leven beschoren zijn. Mea culpa, kan je me vergeven.

De deur stond open bij WSV Schelle.

Zaterdag 09-12-2006 was het dan terug opendeurdag bij WSV Schelle, naar jaarlijkse gewoonte en dat zorgt steeds voor een drukke bedoening, zeker als men weet dat het dan ook het moment is om zijn jaarlijkse duit in het zakje te doen in de vorm van het lidgeld, voor dat bedrag zal men zeker geen korst brood minder moeten eten. Als men weet dat onze club kan uitpakken met een ledenaantal van ruim over de 200 actieve leden dan kan men zich best voorstellen dat er een mooi pakje mensen samenkomt tussen 10.00 uur en 17.00 uur.
Men kan deze namiddag ruim de tijd nemen om met (oude) bekenden verhalen en episoden uit te wisselen, jaarlijks nieuwe gezichten te verwelkomen en hen een beetje de gang van zaken diets te maken. Het eten van een pannenkoek met een koffie of een thee, maar ook een goed glas bier gaat er altijd wel in (van klappen krijgt men dorst, weet je).
Ook een jaarlijkse traditie is het tentoonstellen van allerhande verzamelingen door de clubleden, die in het teken staan van de wandelsport en met de club in het bijzonder. Dit kan gaan van medailles, stickers tot kapot gelopen botinnen. Je mag er donder op zeggen dat in het 29 jarig bestaan van de club er heel wat spullen bij elkaar zijn gespaard.
Dus volgend jaar in 2007 bestaat de club 30 jaar en dat zullen we geweten hebben, het bestuur is van plan er een uniek feestjaar van te maken, dus laten we zeggen, laat maar komen en leve 2007.

















Al die kilometers zijn wel een medaille waard.

















Even een adempauze voor het bestuur na een zeer drukke dag.

Lekker eten.

Voor de aankomende feestdagen

EEND MET WHISKY

Benodigdheden

- Een eend van ca. 2,5 kg .
- 2 grote flessen Schotse whisky.
- 500 gr. Speklapjes.
- 1 fles olijfolie.

Bereiding:

- De eend larderen en de binnenkant inwrijven met peper en zout.
- De oven 10 minuten voorverwarmen op 180 graden (stand 6-7).
- Een longdrinkglas voor de helft vullen met whisky.
- De whisky opdrinken gedurende het voorverwarmen van de oven.
- De eend op een vuurvaste schotel leggen en een tweede glas whisky inschenken
- Het tweede glas whisky opdrinken en de eend in de oven zetten.
- Na twintig minuten de oven op 200 graden zetten en twee glazen met whisky vullen.
- Beide glazen opdlinken en de scherven van het eerste glav oplaapen.
- Nog een halff glav insjenke en opdlinke.
- Na een halff uuj de hoven opedoen om deend te sjekke
- Blandwondesalv in de batkaamer gaan naale en op de bovekant van de linkehand doenn.
- Deh hove een sgop geve.
- Twee glave wiski insjenke ent middeste glav leegdwinke.
- De nove opedoen naadatte eerste glav leeggis en de sjotel vastpakke.
- Blantwondesalf op de binnekant van de regthand doenn en deend oprape.
- Deend noggis oprape en met een handoek de bwantwondesalf van deend vege.
- De hande ontfette med viskey en de tupe salff weerr oprape.
- Tkapotte glazzepvege enn deent trug in de hove duuwe.
- Deentuitsgelde en hardur duuwe.
- De tweeede flez wiki opedoen en wee ofereindsette.
- Opstaan fan de floer en de zpekreepjus onder de kaast veege.
- Noggis plobeern opsstaan wan de vjoer en... Togmaa blijfe sitte...
- Ui vless dlinke wandte glave sijn kabot.
- Denoven afsette, dooge sluite en omfalle

The story of a man's life

Toen ik 10 was hoopte ik dat ik op een dag gewoon een vriendinnetje zou hebben..
Toen ik 15 was had ik die ook maar er was geen passie in de relatie, en dus besloot ik haar te dumpen en op zoek te gaan naar een passioneel meisje met lust voor het leven...
Toen ik 20 was, had ik een uitermate passionele vriendin maar ze was te emotioneel. Alles was een noodgeval ze speelde constant de dramakoningin, huilde de ganse tijd en dreigde met zelfmoord. Ik ging dus op zoek naar een meisje dat stabiel was. (minder labiel dus)
Toen ik 25 was, vond ik een heel stabiele vrouw maar ze was ronduit saai. Ze was helemaal voorspelbaar en kon nooit enthousiast zijn om iets. Het leven werd ronduit vervelend en dus ging ik op zoek naar een vrouw met meer enthousiasme.
Toen ik 30 was, vond ik een opwindende vrouw maar ik kon haar gewoon niet volgen. Ze haastte zich van het ene in het andere nooit wilde ze zich even settelen. Ze deed de meest bizarre dingen en flirtte met iedereen die ze tegenkwam. Ze maakte me even vaak ongelukkig als gelukkig. In het begin beleefde ik een geweldige tijd, maar uiteindelijk was ze te energetisch en zonder richting. En dus besloot ik een vrouw te zoeken met ambitie...
Toen ik 35 was,vond ik een intelligente, ambitieuze vrouw die met haar voeten stevig op de grond stond, en uiteindelijk zijn we getrouwd.
Ze was echter zo ambitieus dat ze van mij scheidde en alles afpakte wat ik had...
Ik ben nu iets over de 40 en ik ben gewoon op zoek naar een vrouw met dikke borsten…

In het water gevallen.

Omdat we voor het weekend van vrijdag 1 december tot en met Maandag 4 december aan zee zouden zijn hadden we wandelingen voorzien voor zaterdag en zondag. Op zaterdag na een uitstekend ontbijt in het hotel reden we naar Moeren, een deelgemeente van Gistel , woonplaats van de voormalige Leeuw van Vlaanderen . Toen we aan de kust met de auto vertrokken naar Moeren hetgeen 35 km rijden was, leek het ons ondanks een dik wolkendek, dat er veel kans inzat dat we toch, met een beetje geluk aan onze kant, de dag droog zouden doorbrengen. Mede door de sterke wind hadden we daar zeker meer kans voor.
Maar er bestaan de dag van vandaag geen zekerheden meer, en zeker als het over het weer gaat. Hoe verder we van de kust wegreden hoe donkerder en dikker de bewolking was en even later was het zelfs beter om de lichten van de auto te laten werken. Het was dan intussen beginnen regenen maar hoe dichter bij de bestemming, hoe harder het regende en het zelfs nodig was om de ruitenwissers op de hoogste snelheid hun werk te laten doen.
Bij aankomst aan de kerk in Moeren was het duidelijk dat het hier met zulks een wind een hopeloze opgave was om met een regenscherm enige beschutting te zoeken tegen het hemelwater dat bleef neergutsen tot het water in de straat stond. Hier konden we niets komen doen, zeker niet omdat de wandeling ons langs de dijken van de moeren (overstromingsgebieden) zou brengen.
We besloten om dan maar terug naar de kust te rijden met een ommetje langs Nieuwpoort, een van onze lievelingsplekjes aan de kust omdat je er zo heerlijk kan wandelen langs de haven. Je gelooft het of niet maar bij het naderen van de kustlijn was er geen regen meer te zien, wel dikke grijze wolken en veel wind, maar het was droog en dat was al veel waard.
Het was nog steeds een grijze bedoening op de zeedijk maar er konden toch nog enkele fotootjes af, met een nieuw toestel moet je trouwens veel oefenen heb ik horen zeggen. Deze wandeling konden ze ons toch niet meer afnemen, al was het een groot verschil toen we hier in september op bezoek waren tijdens ons verlof, je zou toen zowaar je vel uitgedaan hebben door de warmte.
Ach wat, morgen zou misschien alles beter zijn.

Voor alle moeders.

Op een middag kwam een man thuis van zijn werk en vond een totale chaos in zijn huis. Zijn drie kinderen waren buiten, nog steeds in pyjama's, spelend met modder en lege dozen, en overal slingerden lege verpakkingen rond.
De deur van de auto van zijn vrouw was open, net zoals de voordeur van het huis. Toen hij naar binnen ging vond hij een nog grotere rotzooi. Een lamp was omgevallen, en het kleed lag opgeduwd tegen de muur. In de woonkamer stond de televisie hard aan met daarop het tekenfilmkanaal. Verder slingerden overal speelgoed en verschillende kledingstukken rond.
In de keuken, stonden op het aanrecht en gootsteen overal borden, resten van het ontbijt lagen op het aanrechtblad, er lag hondevoer op de grond, een kapot glas lag onder de tafel, een klein hoopje zand lag bij de achterdeur. Hij ging snel naar boven, over speelgoed en nog meer kledingstukken heenstappend, op zoek naar zijn vrouw. Hij was bezorgd dat ze ziek zou zijn of dat er iets ernstigs gebeurd was.
Hij vond haar liggend in de slaapkamer, nog opgekruld in bed in haar pyjama terwijl ze een boek las. Ze keek naar hem op, glimlachte, en vroeg hoe zijn dag was. Hij keek haar verwilderd aan en vroeg: "Wat is hier vandaag gebeurd?". Ze glimlachte opnieuw en antwoordde: "Weet je hoe je iedere dag als je van je werk thuiskomt aan me vraagt wat ik die dag in vredesnaam gedaan heb?" "Ja", was zijn ongelovige antwoord.
Ze antwoordde: "Nou, vandaag heb ik het niet gedaan."

Het personeel van tegenwoordig.

Vandaag na een bezoekje aan Brugge moesten we ongeveer een 45 minuten wachten op onze trein die ons in de regen en storm terug zou brengen naar de kust, we waren door en door nat en hadden het niets te warm dus even het bistro van het station binnen, dit is altijd beter dan boven op het perron in weer en wind te wachten.
Het was er tamelijk druk en na een 7 tal minuten komt er een ober aangeslenterd, ongeveer een 23 lentes jong en met duidelijke oosterse trekken, wij bestellen een Appolinaris en een thee citroen, waarop hij zegt "Appolinaris, dat ken ik niet", om verder onheil te voorkomen bestel ik een Tonic en de jongeling slenterde weg. Na een 7 tal minuten komt die kerel terug met potlood en papier in de hand en vraagt "wat moest u weer hebben want ik ben het vergeten", wij herhalen onze wens, hij schrijft het netjes op en hij is terug op weg naar de bar om het gevraagde. We hebben dan ongeveer na een 15 tal minuten toch het gevraagde gekregen, hoe groot zijn fooi was zal ik derhalve in het midden laten maar ik ben er zeker van dat hij er de inkom van de ijssculpturen zeker niet van kon betalen.

Spelen met kleurtoetsen

Het is altijd de eeuwige vraag geweest, wat is het mooiste effect in de fotografie, kleurfoto, zwart wit of sepia. Ik wil of kan hier zelf geen antwoord op geven want er is niets zo verschillend als de smaak van de mens, zowel op gebied van voeding, kleding, reisbestemming en zelfs de kleuren van foto's. Hier is een voorbeeld van de drie mogelijkheden, aan u de keus.
Ik heb dit artikel dubbel geplaatst met een bijbedoeling, in de eerste plaats omdat ik momenteel een beetje weinig tijd heb (druk,druk,druk) en in de tweede plaats is het een kans om de bezoekers van dit blog ook naar het fotograafje te laten kijken, kwestie van twee vliegen enz. Vrijdagmorgen vertrekken we voor 4 dagen naar de kust dus zal het ook een beetje stilletjes zijn, tijd om uit te blazen en te wandelen, wandelen, wandelen. Als het weder nu nog een beetje mee wil is alles in orde.

Man of the Year Award 2006

Ik zou durven zeggen, bij deze beelden hoeft men niets te zeggen, ze spreken voor zichzelf.

Zeker geen stijve hark.

Als je Prins Charles, "The Prins Of Wales" vergelijkt met Prins Filip is het enige commentaar daarop dat de man van het Royal Kingdom zeker geen stijve hark is. Hij heeft op zijn officiële website een filmpje staan waarin hij een ganse werkdag is gefilmd.
Nu zal men zeggen, ja maar als diene klepper weet dat hij gefimd wordt dat gaat die daar wel op letten, misschien juist maar dat kan Filip ook doen, en toch blijft hij wel een hark.
Natuurlijk moeten we wel bekennen dat Filip in een veel charmanter gezelschap vertoefd dan de Charel. Het filmpje start automatisch en bestaat uit 4 delen, als het eerste deel ten einde is klik je op "chapter 2" dan "chapter 3" enz. Om het filmpje te starten klik hier.

Zou het nu toch waar zijn ?

Dus ik had dan toch gelijk.

Opnieuw in Ruisbroek (Puurs).

Toen we de vorige keer te gast waren in Ruisbroek voor een wandeling, schreven we 21 juli 2006 en toen was het, wat wij hier noemen snikheet, de mussen vielen van de draden en gingen schuil onder de bladeren van de rabarberstruiken, met andere woorden "het was Spaans weder". Nu was het een beetje kouder maar voor de tijd van het jaar mogen we zeker niet klagen, bovendien scheen de zon en na de regen van de dag voordien en ook nog een deel van de nacht was dat zeker meegenomen.
Van onze woonst tot de start was het ongeveer 15 minuten rijden en dat was dus ook nog eens meegenomen. Dan komt het steeds wederkerend ritueel, aankomen, een groet aan alle bekenden ( dat zijn er na een jaartje al aardig wat), een koffie of thee, inschrijven, inpakken en wegwezen voor ditmaal 21,5 kilometer.
Nu het winteruur zijn intrede heeft gedaan hebben ook de meeste wandelclubs hun startuur naar 8:00 uur gebracht en door de rituelen is het dan al vlug 9:00 uur voor men zijn wandelspieren kan laten flapperen. We duiken onmiddellijk de achtertuintjes in waar gewoonlijk een pad achter loopt, hier was dat niet minder maar hier liepen we tussen de tuintjes en de spoorlijn.
Het is altijd een avontuur om te beleven wat er in die tuintjes te zien is, dat gaat van gazon tot groentjes, speeltuig of allerhande tuig dat meer thuishoort op een stort, maar meestal is het een hokje hier met nog een gebouwtje daar en een tuinhuisje ginder.
Zo gaan we door het veld, weer naast een spoorweg en met de regen, door menige vettige bospaden op weg naar Hingene (deelgemeente van Bornem) met een draai gaan we richting Eikevliet om zo in het schilderachtige Wintam te belanden waar onze eerste controlepost is na 8,5 kilometer.
Hier vertrekken we na een drankje en iets om te knabbelen voor onze tweede ronde. Hiervoor trekken we langs het Zeekanaal Brussel – Schelde en komen we langs de nieuwe sluis op de Scheldedijk waar we aan de overzijde van de stroom, Rupelmonde zien liggen waar Mercator zijn wieg heeft gestaan. Van de dijk duiken we terug het bos in om op een steenweg Parijs – Roubaix waardig met een lus van 5 km terug in de eerste controlepost te belanden.
Van hieruit gaan we op de terugweg naar Ruisbroek, onderweg langs een veldweg komen we nog een mooi beeld tegen van een zaaiende boer om zo even verder in het park aan te komen, en waar men gaat langs Vlaamse wegen komt men een grot met Maria beeld tegen.
Zo na een kleine kilometer verder is onze tocht ten einde en we hebben er weer van genoten. We mogen wel vernoemen dat onze club ook ditmaal met 41 leden heel goed vertegenwoordigd was.


Aantal kilometer: 21,5
Gewandelde tijd: 3 uur en 53 minuten.
Gemiddeld tempo: 5,5 km/uur.
Aantal wandelingen in 2006: 73.
Aantal kilometer in 2006: 1521,5 km
Gemiddeld tempo in 2006: 5,5 km/uur.
















Nuttige informatie langs het kanaal.
















Een mooie parkvijver.















Even bezinnen voor wie het nodig heeft.















Enkele clubleden in Ruisbroek na de wandeling.