Dood hout in het bos.

Dood hout is heel belangrijk voor het bosecosysteem. Tal van levende wezens zijn voor hun voortbestaan direct afhankelijk van dood hout als bron van voedsel of schuilplaats. Elk stuk dood hout, een tak of een stam, liggend of rechtopstaand doorloopt verschillende verteringsstadia en wordt in de humuslaag opgenomen. De voedingsstoffen worden opnieuw vrijgegeven en opgenomen door de plantenwortels.
In het bos wordt heel wat dood hout gereserveerd door bij dunning dode en kwijnende bomen te laten staan. Anderzijds blijven na een storm of andere catastrofes soms beschadigde en dode bomen liggen. Bij vele boseigenaars en bosbezoekers leeft het idee dat het bos geholpen wordt door stelselmatig alle kwijnende of afgestorven bomen op te ruimen. Bovendien staat de hoge arbeidskost van het verzagen en afvoeren ervan niet in verhouding tot de lage prijzen voor brand- en pulphout.
Ook het bezwaar dat dode bomen broeinesten zijn van schadelijke schimmels en insecten is grotendeels onjuist. Echte epidemieën zijn immers uiterst zeldzaam in Vlaanderen.
Het gezondste bos is een gevarieerd bos met daarin een zeker aandeel (4 % is het streefdoel) dood hout.