Zaterdag 10 januari spoorde ik per trein naar Aalter, vanuit het Emmaüsinstituut aldaar vertrok ik voor een lus die me naar Maria-Aalter en terug zou brengen. Het was berekoud maar gelukkig was er geen wind, de zon daarentegen scheen volop.
Enkele straten door en dan gaan we links en zijn we naast de spoorweg met rechts de volle natuur in zijn witte pracht die we niet vaak onder ogen krijgen. Een beetje verder rechtsaf zodat we voorlopig van de drukke spoorweg weggaan, het zou zeker niet de laatste maal zijn, ik denk dat we deze lijn een 5 tal keren overgestoken of ernaast gelopen hebben, gelukkig maakte het landschap alles goed.
Langs smalle wegeltjes die hier en daar een slippertje opleveren komen we langs kleine boerderijtjes die er prachtig uitzien met hun witte tooi waarop de zon schijnt, je kan foto’s blijven nemen. Na een goede 9 km komen we aan in Maria-Aalter en even verder rechts een steegje in en in het plaatselijke schooltje is mijn controlepost.
Een soepje en een boterham verder ga ik terug de Siberische toestanden in, het straatje uit en rechtsaf op de terugweg naar Aalter. Ditmaal krijgen we meer bos, het is intussen een beetje opgewarmd en daardoor is er ook wat wind komen opzetten. Hierdoor begint de rijm op de takken te ontdooien en valt dan massaal naar beneden, hierdoor lopen we met tussenpozen werkelijk in wat een sneeuwbui lijkt, soms hard, soms niets, afhankelijk van de wind.
We stappen over de viaduct die ons terug in Aalter brengt waar we nog even door de straten naar de huisjes en villa’s mogen kijken voor ik terug in de startzaal kom, ik stempel af en ga terug op weg naar het station. Daar in de buurt nog een klein cafeetje gevonden waar ik nog van een Duvel kan genieten voor ik de trein terug naar Antwerpen neem, dan nog even de bus en we zijn thuis.
Het was een prachtige wandeling en zeker door de witte natuur.
De foto’s van de wandeling kan je hier bekijken.
Enkele straten door en dan gaan we links en zijn we naast de spoorweg met rechts de volle natuur in zijn witte pracht die we niet vaak onder ogen krijgen. Een beetje verder rechtsaf zodat we voorlopig van de drukke spoorweg weggaan, het zou zeker niet de laatste maal zijn, ik denk dat we deze lijn een 5 tal keren overgestoken of ernaast gelopen hebben, gelukkig maakte het landschap alles goed.
Langs smalle wegeltjes die hier en daar een slippertje opleveren komen we langs kleine boerderijtjes die er prachtig uitzien met hun witte tooi waarop de zon schijnt, je kan foto’s blijven nemen. Na een goede 9 km komen we aan in Maria-Aalter en even verder rechts een steegje in en in het plaatselijke schooltje is mijn controlepost.
Een soepje en een boterham verder ga ik terug de Siberische toestanden in, het straatje uit en rechtsaf op de terugweg naar Aalter. Ditmaal krijgen we meer bos, het is intussen een beetje opgewarmd en daardoor is er ook wat wind komen opzetten. Hierdoor begint de rijm op de takken te ontdooien en valt dan massaal naar beneden, hierdoor lopen we met tussenpozen werkelijk in wat een sneeuwbui lijkt, soms hard, soms niets, afhankelijk van de wind.
We stappen over de viaduct die ons terug in Aalter brengt waar we nog even door de straten naar de huisjes en villa’s mogen kijken voor ik terug in de startzaal kom, ik stempel af en ga terug op weg naar het station. Daar in de buurt nog een klein cafeetje gevonden waar ik nog van een Duvel kan genieten voor ik de trein terug naar Antwerpen neem, dan nog even de bus en we zijn thuis.
Het was een prachtige wandeling en zeker door de witte natuur.
De foto’s van de wandeling kan je hier bekijken.
6 opmerkingen:
Ik zie dat je er ook van genoten hebt. Je zou inderdaad blijven foto's trekken.
@ ambigirl, en of ik er van genoten heb, ondanks de koude.
Zoveel kans om in eigen land een sneeuwwandeling te maken hebben we niet.
Daar moeten we van profiteren.
@ gwy the alder, zeker en vast, het zal misschien de laatste maal geweest zijn deze winter.
Zo zie ik mijn eigen mooie streek op foto...
@ Maria-Aalternaarke, en zo kan het soms vreemd overkomen.
Een reactie posten