Voor de liefhebbers van de wandelsport of om leuke mensen te ontmoeten, of kennis te maken met deze gezonde sport, afspraak te Hemiksem nu zondag 1 februari 2009. Wandeling ingricht door WSV SCHELLE.

De Belgische economie.

Jan Janssen wou zijn dag vroeg beginnen en had zijn wekkerradio (made in Japan) op 6 uur gezet. Terwijl zijn koffiezetapparaat (made in China) pruttelde, was hij zich aan het scheren met zijn elektrisch scheerapparaat (made in Hong Kong). Hij trok zijn hemd (made in Sri Lanka) aan en zijn Jeans (made in Singapore) en zijn tennis schoenen (made in Korea).
Nadat hij zijn eten had klaargemaakt in zijn microgolfoven (made in India) nam hij zijn rekenmachine (made in Mexico) om te berekenen hoeveel hij die dag kon uitgeven, hij zette zijn horloge (made in Taiwan) juist volgens zijn radio (made in India), stapte in zijn auto (made in Japan), tankte hem vol met benzine (van Saudi Arabië) en ging verder met zijn zoektocht naar een goed betalende job in België !

Na een ontmoedigende en vruchteloze zoektocht kwam hij thuis en keek zijn mails na op zijn computer (made in Malysia), Jan wou nu even rusten. Hij deed zijn sandalen (made in Brazil) aan en goot zichzelf een glas wijn (made in Chili) in en zette zijn televisie (made in Indonisia) aan en vroeg zich af waarom hij in België geen goed betaalde job kon vinden !!!

De daders van de vliegtuigcrash in de Hudson rivier.

Ons Tante Magda.

De kinderen van een lagere school krijgen les over moraal. Ze krijgen als opdracht thuis aan hun ouders te vragen een verhaal te vertellen waaraan een moraal aan verbonden is. Wanneer ze terug in de klas komen, mogen ze vertellen wat ze gehoord hebben.
Mieke vertelt : 'Mijn ouders zijn kippenboeren, ze hebben een legbatterij. Op een dag hadden ze in de auto een mand eieren staan. Ze reden over een grote bobbel in de weg, waardoor de eieren braken, de moraal luidt: 'Wees zeer voorzichtig met fragiele voorwerpen'.
Elsje vertelt : 'Mijn grootouders hebben ook een kippenboerderij, maar zij kweken kuikentjes. Op een dag hadden ze wel twintig eitjes. Ze verwachtten dus ook twintig kuikentjes. Ze verzorgden de eitjes heel goed, maar toch zijn er maar vijftien van uitgekomen'. De moraal luidt : 'Tel je kuikentjes pas als ze uitkomen'.
Dan nu aan Anneke : 'Mijn papa heeft verteld over ons tante Magda; ons tante Magda is piloot bij de luchtmacht en heeft meegevochten in Desert Storm. Op een dag werd haar vliegtuig geraakt en moest ze springen. Het enige dat ze bij had was een fles whisky, een machinegeweer en een zakmes.
Terwijl ze aan haar parachute bengelde, dronk ze de fles whisky leeg, dan was ze die al kwijt. Toen ze beneden kwam, werd ze omsingeld door wel zeventig Irakezen. Ze pakte haar machinegeweer en schoot het leeg,vijftig Irakezen vielen dood neer. Met haar zakmes kon ze er nog vijftien doden, toen brak het mes af. De vijf laatste heeft ze met haar blote handen gedood'. De juf kijkt Anneke ontdaan aan en vraagt na enige stilte, 'En ', vraagt de juf, 'Wat is de moraal van dit verhaal?'
Anneke antwoordt: 'Blijf uit de buurt van tante Magda als ze gezopen heeft !'

Gekluisterd.

Reeds vele jaren geleden heb ik aan beide voeten mijn beide enkels gebroken, aan de rechtervoet is er zelfs een hele hoop ijzerwerk aan te pas gekomen, dit alles gaat redelijk zolang er geen stormwinden aan te pas komen, dan is het hek van de dam en komen er zeer pijnlijke dagen aan, de ene keer al minder pijnlijk dan de andere.

Vorige week vrijdag begon ik het al te voelen dat er iets op komst was, zaterdag ging ik dan zoals gepland 26 km stappen in Brugge, slecht weer, veel wind en veel regen was het menu en van bij de start had ik pijn in de linkervoet. Uiteindelijk heb ik maar 20 van de 26 km gestapt omdat het steeds erger werd. De wandeling van zondag heb ik niet gedaan en was thuis aan de zetel gekluisterd en dat is nu nog zo door de elkaar opvolgende stormen die over ons komen.

Voor vrijdag wordt er dan alweer een volgende storm aangekondigd. Ik hoop dat het dan wel letterlijk en figuurlijk zal overwaaien en dat ik zaterdag zou kunnen gaan stappen in Oosteeklo. Anders zal ik nog wat op mijn tanden moeten bijten en met hevige pijn in de voet moeten wachten op betere tijden. 

Vroege vakantieboeking.

Comme chez cois.

Wat doen we het volgende weekend.

Zaterdag 17 januari spoor ik met de trein richting Brugge, nog steeds tot het einde van de maand  voor het zachte prijsje van 8 €, tot zolang kunnen we profiteren van het shoppingbiljet van de NMBS, we zouden gek zijn als we het niet moesten doen. Daar ga ik voor de derde keer deelnemen aan de wandeling “Rondom Brugge Brugse Vesten Tocht”, ik ga er de langste afstand wandelen, nl. 26 km.

Hopelijk is het weer ons ditmaal een beetje goed gezind, de twee vorige edities die ik stapte verliepen in een stormwind en koude, overgoten met een grote hoeveelheid regen. Het was toen echt op de tanden bijten om de langste afstand uit te wandelen. Gelukkig zorgde de organiserende wandelclub “De Brugsche Globetrotters” er steeds voor dat er na de wandeling een stevige warme maaltijd kan verkregen worden voor een democratische prijs. Zo hoefden we niet half bevroren op de trein huiswaarts te keren. Ditmaal maken ze het ons heel gemakkelijk, de startplaats ligt ditmaal amper op 250 meter van het station. Voor wie deze tocht nog niet gedaan heeft, het is zeker een aanrader om aan deel te nemen.

Zondag 18 januari is het voor de leden van onze wandelclub WSV Schelle dan een Superstertocht te Rijkevorsel “De Pensentocht” ingericht door wandelclub ’T BEERKE BEERSE, dit betekend voor de leden dat onze club, dat de inschrijving en de sticker betaald wordt door onze club, met nog een consumptie er boven op, en intussen zullen jullie mijn moto al wel kennen “gratis, steendood”, dus allen daarheen wie een lidkaart heeft van WSV Schelle.

Ik hoop alleen dat de weerman(vrouw) zich zullen vergissen wat het weer aangaat, ze geven weeral een pak regen voor zondag, en dat kunnen we missen als de pest, geef mij dan maar het weer van het voorbije weekend.

Maar ja, we zullen wel zien zij de blinde, en hij liep verloren, hier zal het dan normaal de 20 km zijn die ik doe. Meer hierover volgende week. 

Strand en Polderwandeling te Heist.

Het is zonnig maar bitterkoud als we zondag 11 januari de trein verlaten te Heist, we schrijven ons in, in De Zeeparel het schooltje in de Kursaalstraat voor de 21 km . Na enkele straten komen we al in het natuurgebied “De Sashul”, eens hier doorheen steken we de nieuwe voetgangersbrug “De Lichtlijn” over en komen op de verlaten en witgevroren zeedijk waar we onmiddellijk linksaf het natuurgebied “De Baai van Heist” instappen, even verder komen we op het strand, hier volgen we de bevroren vloedlijn voor 2,3 km om in Duinbergen terug de dijk op te stappen.
Enkele straten verder komen aan onze eerste rustpost in het Stubbenpark, een warme soep en enkele boterhammen later zijn we terug opgewarmd om verder te stappen. We maken een rondje in het Stubbenpark en lopen dan door verschillende straten te Duinbergen tussen de statige villa’s, het gaat hier opvallend op en neer, Duinbergen heeft zijn naam niet gestolen. Uiteindelijk komen we door “Park 58” dat er nog steeds wit bijligt. Na het centrum even te hebben doorlopen gaan we door het “Dir. Gen. Willemspark” en gaan op weg naar de tweede rust in de Basisschool “Het Anker”, een Palm om op krachten te komen is mijn deel.
We verlaten nu Duinbergen en stappen door de vlakke velden op weg naar Ramskapelle wat 5.2 km verder ligt, er is nu meer wind komen opzetten en dan nog op kop, op de koop toe. De weg slingert zich echt langs een beekje door de velden, links en rechts draaiend en omgekeerd komen we achter de kerk in de derde rustpost “ ’t Zaaltje”. Vermits enkel de 21 km stappers hier komen is het hier zo goed als verlaten, wat drinken en eten en verder op weg.
Verder door de velden de slingerende weg volgend komen we aan restaurant “De Palingpot” waar we de Vaartdijk opstappen tot we terug in Heist aankomen. De zeer mooie wandeling met goede controleposten zit er op. Ik veronderstel dat we bij de “Wandelende Noordzee Boy’s” terecht zijn gekomen bij de vriendelijkste mensen als club die ik al heb mogen ontmoeten, alles gebeurde met een glimlach en een vriendelijke groet Heel tof om hier te komen, zeker voor herhaling vatbaar. Nog eens drinken en dan op weg naar de trein, het was een prachtige dag.
De foto’s van de wandeling kan je hier vinden.

17de Verbroederingstocht Aalter-Beernem-Aalter.

Zaterdag 10 januari spoorde ik per trein naar Aalter, vanuit het Emmaüsinstituut aldaar vertrok ik voor een lus die me naar Maria-Aalter en terug zou brengen. Het was berekoud maar gelukkig was er geen wind, de zon daarentegen scheen volop.
Enkele straten door en dan gaan we links en zijn we naast de spoorweg met rechts de volle natuur in zijn witte pracht die we niet vaak onder ogen krijgen. Een beetje verder rechtsaf zodat we voorlopig van de drukke spoorweg weggaan, het zou zeker niet de laatste maal zijn, ik denk dat we deze lijn een 5 tal keren overgestoken of ernaast gelopen hebben, gelukkig maakte het landschap alles goed.
Langs smalle wegeltjes die hier en daar een slippertje opleveren komen we langs kleine boerderijtjes die er prachtig uitzien met hun witte tooi waarop de zon schijnt, je kan foto’s blijven nemen. Na een goede 9 km komen we aan in Maria-Aalter en even verder rechts een steegje in en in het plaatselijke schooltje is mijn controlepost.
Een soepje en een boterham verder ga ik terug de Siberische toestanden in, het straatje uit en rechtsaf op de terugweg naar Aalter. Ditmaal krijgen we meer bos, het is intussen een beetje opgewarmd en daardoor is er ook wat wind komen opzetten. Hierdoor begint de rijm op de takken te ontdooien en valt dan massaal naar beneden, hierdoor lopen we met tussenpozen werkelijk in wat een sneeuwbui lijkt, soms hard, soms niets, afhankelijk van de wind.
We stappen over de viaduct die ons terug in Aalter brengt waar we nog even door de straten naar de huisjes en villa’s mogen kijken voor ik terug in de startzaal kom, ik stempel af en ga terug op weg naar het station. Daar in de buurt nog een klein cafeetje gevonden waar ik nog van een Duvel kan genieten voor ik de trein terug naar Antwerpen neem, dan nog even de bus en we zijn thuis.
Het was een prachtige wandeling en zeker door de witte natuur.
De foto’s van de wandeling kan je hier bekijken.

Wat doen we het volgende weekend.

Zaterdag met de trein naar Aalter om te wandelen in 17de Vebroederingstocht Aalter - Beernem - Aalter, daar ga ik de 20 km stappen, zondag gaan we dan met de trein richting Heist aan Zee, voor 8 € pp. is dat mooi meegenomen voor een shoppingbiljet, daar gaan we de 21 km stappen in de Strand en Polderwandeling, de deelnemers aan deze wandeling hebben ook nog gratis toegang tot het Heemkundig Museum Sincfala, en dat is ook nog maar eens meegenomen. Ik heb steeds het spreekwoord in gedachte "Gratis, steendood".

Euraudax 25 km te Laken.

Op vrijdag 2 januari zijn we er terug ingevlogen met onze eerste wandeling in het nieuwe jaar, een Euraudax 25 km die vertrekt vanuit taverne “Le Beau Rivage” aan de Houba De Strooperlaan te Laken.
Antoine is vandaag kopman van dienst en stipt om 10 uur vertrekken we vanuit de taverne die door het grote aantal deelnemers, 118 man sterk, toch ietwat bekrompen overkwam. We gaan in een sterk tempo op weg via de parking van het “Koning Boudewijnstadion” richting het 102 meter hoge Atomium wat een ijzerkristal moet voorstellen, maar dan wel 165 miljard keer uitvergroot. Als we er langs lopen voel je jezelf toch even een nietig wezentje.
Vervolgens gaan we door het park van Laken op weg naar het monument ter ere van “Koning Leopold I”. In de verte zien we ook het paleis van Laken. Verder het park uit en door de straten bereiken we dan eindelijk de open velden op weg naar Koningslo, steeds verder door de grijze koude dag gaan we naar de parking voor het “Tangebeekbos” op het grondgebied van Vilvoorde waar we onze eerste wagenrust hebben na een goede 8 km te hebben gestapt. Een stuk kaas, een suikerwafel en een limonade later gaan we om 11:25 uur terug op weg.
Nu gaat het na het Tangebeekbos richting Vilvoorde City, aan “Verbrande Brug” hebben we het keerpunt van deze dag, even langs het kanaal en een klein ommetje later gaat het richting Grimbergen door de velden, even later komen we langs de “Tommenmolen”, het gaat dan de baan over richting “Liermolen” en dan juist om de hoek gaan we onze spaghetti eten in café “The Puller” waar we om 13:05 uur aankomen, mooi op schema na 18 km.
Om 13:50 stapt iedereen voldaan door de straten van Grimbergen en langs de “Sint Servaesbaseliek”, we gaan verder op weg naar het Prinsenbos met het ooit zo prachtige Prinsenkasteel, nog verder komen we langs de Spaanse Linde en Strombeek steeds dichter bij ons einddoel.
Gelukkig heeft Antoine nog een verassing tijdens de tweede wagenrust in de straten van Strombeek, kort voor het einde, een glaasje jenever met de nodige chips om het nieuwe jaar in te luiden, en bij deze koude gaat die neut er gewillig in, proost op 2009.
Nog wat later met enkele omzwervingen door Laken zien we dan de bekende bollen terug boven ons en zijn we terug aan het vertrekpunt. De eerste 25 km van 2009 zijn een feit en het was een pracht van een wandeling met toffe deelnemers waar we onderweg een prettige babbel konden mee maken. Vlamingen, Walen, Brusselaars, het speelde geen enkele rol, konden onze ministers die de nodige scholen hebben doorworsteld dit ook maar. Hoop doet leven.
De foto’s van de wandeling kan je hier vinden.

Aan het internet.

Onze moeder was een schat.
Die kookte, naaide, dagelijks bad.
Nimmer was haar iets te veel.
Ieder kreeg op tijd zijn deel.
en vader kreeg voor ieder klusje
Altijd weer een dankbaar kusje.
's avonds rustig bij de haard,
's zondags lekker appeltaart.
Helaas, het is over met de pret:
Mammie is aan het internet.
Nog steeds is pappie in de weer,
maar hij krijgt geen kusje meer,
Zit vaak zielig bij de buis.
Mammie liefkoost nu een muis.
Nooit meer is er appeltaart,
't is Hotmail, Dot Com, Apestaart.
Zelden is er warm eten,
haar kookkunst is ze mooi vergeten.
Internetten uur na uur,
eten trekken uit de muur.
Een bal gehakt en een kroket,
Want mammie is aan het internet.
Laatst verloor zij duizend yen,
poker spelend met Dzjapaen.
En een man uit San Francisco,
wil nu met haar naar de disco.
Ze deed zich voor als een jonge meid
en nu raakt ze hem niet meer kwijt.
Pappie gaat alleen naar bed,
want mammie is aan het internet!!!