Op 17 januari vertrokken we te Hamme-Mille voor een wandeling. Een klein onooglijk dorpje in Waals Brabant, geplakt tussen de heuvels van het Hageland. Een loodzware grijze lucht bij ons vertrek, maar gelukkig was het gestopt met regenen. Bij aanvang van de wandeling dachten we, de toestand van de weg valt nog mee, er was geen sneeuw meer.
Toen we een half uurtje onderweg waren wisten we dat ons idee over de toestand van de weg volledig verkeerd was. Eens tussen de velden in de heuvels was door de plotse dooi alles herschapen in een glijbaan. Op onze weg vonden we niets anders dan water dat naar beneden stroomde, modder, sneeuw en ijs, noem het en het was er. Na de wandeling wogen onze schoenen als lood en konden we onze broek er gewoon naast zetten zonder dat er een vulsel in zat.
Men zegt altijd dat beelden meer zeggen dan woorden, wel dat is geen letter gelogen, ook daarom is er geen tekst bij de foto’s geplaatst. Klik op de foto voor het volledig verzopen fotoverslag.
3 opmerkingen:
Dag freddy, naar het schijnt gaat je na een tijdje wel gewoon woreden.
@ Jozef, daar twijfel ik sterk aan.
Ja, die zondag 17/1 liepen wij tussen 8&10 nog de laatste 10km van een 100 te Stembert/Verviers ... eveneens verzopen. Het had al gans de tijd "gesmost". En ja, 2 weken nadien, op zaterdag 30/1, zijn wij van Leuven naar Leuven naar Ottignies gewandeld ( ook Euraudax, 50km ). We zijn op een haar na daar gepasseerd. Maar er lag nog veel ijs en sneeuw op die velden van Gastuche, Basse-Wavre etc. Om daar 's morgens vroeg heen te rijden was werkelijk een sneeuw-hel ...
Een reactie posten