34ste Kristoffeltocht te Oostham.

Met 50 leden trok WSV Schelle zondag 28 juni per autocar naar Oostham in de provincie Limburg, een garantie voor een wandeling met het bos in de hoofdrol, en dat is uitgekomen. Na een uurtje rijden konden we dan inschrijven, ik koos voor de 24 km met 3 rustposten, ieder na 6 km, mooi verdeeld dus.
In een lichte nevel trokken we even door het dorp waar het nog heel rustig was, even later gaan we linksaf en zitten meteen in het bos waar het heerlijk rustig is met enkel het gezang van de vogels. Zo komen we voorbij de OudePastorie, het is één van de merkwaardigste gebouwen in Oostham. Nog voor 1200 stond een zekere Willem, heer van Colmont, zijn bezittingen in Oostham af aan de abdij van Averbode. Arnold van Wesemael droeg rond dezelfde tijd zijn hoeve in Kwamol eveneens aan de abdij af. In 1239 werden die schenkingen door paus Gregorius bekrachtigd. Averbode kwam er zo tussen andere machtige grondheren in bezit van eigen goed.
In elk geval had de pastorie in de 16de eeuw het uitzicht van een herenhuis, het was eigenlijk een hoeve met afwisselend stenen en lenen muren. In de loop van de 17de eeuw werden aan de pastorie nog herstellingen aangebracht.
Ook de tuin was nu tijdens de wandeling te bezoeken. We trekken verder richting Kwaadmechelen waar we in de heel ruime kantine van FC Hamme onze eerste kontrole hebben, een broodje met een drankje en terug op weg voor 6 km, ondanks de nevel en een ontbrekende zon is het toch al behoorlijk warm geworden.
Even rond het voetbalveld en door het dorp gaat het terug door het bos, afgewisseld met nu en dan een stuk langs de velden waar de maïs staat groot te worden, telkens we het bos verlaten en op het asfalt gaan stappen wordt de warmte weerkaatst en zijn we blij dat we even later terug in de koelte van het bos kunnen duiken. We komen aan onze 2de kontrolepost eveneens in een voetbalkantine, hier zullen we later ook een tweede maal komen, het is hier nog rustig nu en we worden er op een heel vriendelijke manier voorzien van spijs en drank aan zeer democratische prijzen.
Ik trek hier verder met 2 clubleden die ook de 24 km doen, terug door het bos, nu met mooie hoge varens aan de rand van het pad en het ruikt hier heel aangenaam. Na terug 6 km zijn we terug in de kantine waar we ongeveer een half uurtje blijven rusten en iets te drinken want ook zonder zon is het nu behoorlijk warm.
Een laatste stuk van 6 km brengt ons terug naar de startplaats in Oostham, hier drinken we nog iets vooraleer we om 16 uur terugkeren met de bus richting Schelle. We mogen hier zeker spreken van een héél mooie en verzorgde wandeling met veel oog voor de natuur, met heel ruime en gezellige kontroleposten, een voorbeeld van hoe het moet. Door het vele bos zijn er iets minder foto’s die je hier kan vinden.

Het Duinbos te Wenduine.

Bosgebied.

De duinbossen werden oorspronkelijk aangelegd als schermbos, om de achterliggende vruchtbare poldergronden te beschermen tegen overstroming. De echte bebossingen in De Haan gebeurden reeds in 1838, maar met weinig resultaat. In 1922 werden ongeveer 150 ha aan het beheer van het toenmalige Waters en Bossen toevertrouwd.
Nu zijn de bossen vooral bekend als wandelgebied voor toeristen en inwoners van De Haan.

Fauna en Flora.

In het duinbos is o.a. door het meevoeren van zandkorrels en zout, de belangrijkste beperkende factor voor de boomgroei.
Andere beperkende factoren zijn voedsel en watergebrek. Dicht bij de zee groeit enkel een struikengordel met o.a. Duindoorn, Vlier, Meidoorn en Kardinaalsmuts. Zij vormen een windscherm voor de boomsoorten. Begin deze eeuw werden meer naaldboomsoorten geplant, zoals Corsikaanse -, Oostenrijkse – en Zeeden.
Nu plant men meer loofboomsoorten, zoals Zomereik, Es, Gewone esdoorn en Witte abeel, ikzelf vond er verscheidene Wilde Olijfbomen. In het bos huizen ook veel vogels, zoals Nachtegaal, Heggenmus, Zanglijster, Koekoek, Winterkonig en Mezensoorten. De aanwezige prooivogels zijn Ransuil, Sperwer en Torenvalk.

Mong De Vos.

Mong De Vos was een legendarische strandjutter van de Vosseslag (Bredene).

Haha Mong,
Jij sluwe vos.

Ik heb je bij de kraag gegrepen,
Deze keer was er geen ontsnappen aan
Want ik had het o zo goed begrepen
Mong moest voor eeuwig aan de Vosseslag staan.

Het water, de duinen, het strand,
Het was jouw leven,
Het jutten aan zee, het stelen op land,
Deden velen bibberen en beven.

Beetje bij beetje boetseerde ik.
Uit mijn verbeelding ontstond een stoere bink
Je kreeg een ruwe baard, een harde blik,
Op je schouder een stevige stronk.

Hey !!! Daar stond ik dan,
Geboetseerd en wankel op de benen.
Sluwe vos, wat dacht je dan ?
Dat ik de benen zou nemen ?

Neen, ik nam je mee……. Terug naar het vuur,
Deze keer naar kolkend brons.
Neen, deze keer niet je laatste vuur, deze keer vereeuwigd voor ons.

Martine Labbeke.

Ontstaan geschiedenis van de duinen.

De duinen van De Haan en Zeebrugge zijn relatief jong, ze kregen grotendeels vorm gedurende de Middeleeuwen.
In de Romeinse periode lag de duinengordel ruim 3 kilometer in zee. Deze gordel werd vanaf het begin van de 3de eeuw geleidelijk opgeruimd door de zee.
In de vroege middeleeuwen (8ste – 10de eeuw) kwam iets voor de huidige kust een nieuwe open strandwal tot stand doorsneden met een aantal geulen. Het zijn de geul van Bredene, die uitmondt ter hoogte van de Vosseslag, de geul van Stalhille, die ten westen van Wenduine in zee kwam en ten slotte de geul van Blankenberge, die ten oosten van de stad in zee kwam.
Op de zeezijde van de strandwal kwam een nieuwe duinengordel tot stand, die zich geleidelijk landinwaarts verplaatste en het ontstaan gaf aan de hoge brede duinenstrook van de binnenduinen van De Haan. De migrerende duinen sloten ook de geulen één voor een af, waardoor de achterliggende schorren tot een vruchtbare polder kon worden omgezet.
Vanaf de 14de eeuw kwam de duinengordel door de talrijke stormvloeden onder druk te staan. Oostwaarts van Wenduine werden de duinen nagenoeg volledig opgeruimd en diende de mens in het begin van de 15de eeuw door middel van zeewerende dijken het achterliggende polderland te beschermen. De duinen westwaarts van Wenduine waren echter voldoende breed en hoog en hielden goed stand.
Voor de dijken ontstond geleidelijk een nieuwe smalle duinengordel van met helmgras begroeide zeereepduinen, die fel afsteekt tegenover het vlakke achterliggende duinenlandschap.

Domme keeper.

Wandeling te Eksaarde ten voordele van Oxfam.

Maandag 1 juni hebben we te Eksaarde een wandeling gemaakt die georganiseerd was door “De Doetjes” om geld in te zamelen voor Oxfam, deze organisatie richt de zware Oxfam Trail Walk in die doorgaat in de Hoge Venen.
Het was een prachtige wandeling met veel zon en veel warmte, vanuit de startplaats vertrokken we voor 21 km puur wandelgenot, dit bracht ons door de Lokerse Moervaart - Meersen waar we volop konden genieten van de natuur die nu echt goed op gang is. Na de eerste controle aan de Kruiskapel gaat het verder de rustige natuur in langs “De Linie”.
De Linie is een gevolg van een lang vergeten oorlog. Vlaanderen werd in 1700 een Franse provincie als een erfenis van de koning van Spanje. Dit werd echter betwist door de Europese mogendheden. Zo ontstond de Successieoorlog die eindigde in 1713. De Linie was een verdedigingslinie met grachten, forten en schansen, die in 1701 – 1702 door de Fransen werd aangelegd om Vlaanderen te verdedigen tegen de Republiek Nederland. Deze verdedigingslinie werd na 1713 grotendeels afgebroken maar de naam “Linie” werd bewaard. Na enkele kilometer natuur komen we terug in de startzaal voor een 2de controle, drinken voor de dorst want het is heel warm, ook ontmoeten vele bloggers elkaar hier en er volgt een vrolijke babbel , maar we willen ook het laatste deel van de wandeling nog afmaken.
Hiervoor lopen we een heel eind langs een watertje en door de velden om uiteindelijk op het bedrijf “De Korf” uit te komen op de Stenenbrug 37 waar men groenten en fruit verhandeld, hier is onze 3de controle en die is welkom door de temperatuur, in de schaduw kunnen we hier even verpozen, maar dan gaan we verder.
We gaan een bruggetje over en gaan dan rechtsaf langs het water de “Zuidlede”, een verbinding naar de Moervaart. Hier volgen we een wel heel smal paadje voor een hele tijd, smeerwortel, bereklauw, duizenblad en distels vinden we hier volop, als het waar is dat distels goed zijn tegen reuma dan zal ik daar de eerste 10 jaar geen last meer van hebben, maar zoiets overleven we allemaal. Het paadje eindigt in een zandweg aan het einde hiervan gaan we naar rechts en komen we terug waar we vertrokken waren. Aan het standje van Oxfam kunnen we vele producten kopen die Oxfam aanbied, nog eens drinken en afscheid nemen van de vele vrienden die we hier konden ontmoeten. We kunnen “De Doetjes” alleen maar bedanken voor deze prachtige dag en hopelijk tot volgend jaar. De foto’s van de wandeling kan je hier vinden.

Een unicum.

Tijdens onze wandeling van zondag ll. in Eksaarde hadden we een controlepost aan de Kruiskapel te Eksaarde, de kapel was bij uitzondering geopend, ik had hier reeds meermaals voorbij gestapt maar had nog nooit de kans gehad om ze binnenin te bekijken. Een buitenkansje dus.
Ik raakte aan de praat met de koster over fotografie en hij wilde me iets heel speciaal tonen, het was een houten kruisje met een metalen Christusfiguur. Het bijzondere aan dit crucifix was dat de figuur van Jezus met de handen boven het hoofd was genageld en niet zijwaarts zoals anders.
De koster bevestigde dat dit wel een uniek beeldje was, het zou minstens duizend jaar oud zijn en in de hele wereld zouden er maar een goede 10 beeldjes van bestaan. Het was dus zeker de moeite om de kapel eens te bezichtigen, met dank aan deze vriendelijke man dat ik er ook een foto mocht van nemen, hij was er zelfs heel blij mee.

Wandeling te Eksaarde en de Kruisvinding.

Op Pinkstermaandag was er een wandeling te Eksaarde georganiseerd door “De Doetjes” om geld bijeen te sprokkelen voor deelname aan de Oxfam Trail Walk. De deelnemers hieraan bestaat uit een team van 4 personen welke in de Hoge Venen een tocht zullen maken van 100 km. Voor deelname aan deze helse zware tocht moet elk team 1500 € doorstorten aan Oxfam, meer hierover vindt je hier. Men kon in Eksaarde inschrijven voor deelname voor de prijs van 4 €, hiervoor had men de prachtige wandeling en 2 consumatie’s. Hiervoor kwamen 142 wandelaars opdagen, waaronder heel veel wandelbloggers die elkaar nu ook eens in levende lijve konden ontmoeten, als dat dan ook nog niet was gebeurd ergens ten lande op een wandeling. Er waren natuurlijk Guy als mede organisator, de Walking Bears, hun verslag kan je hier vinden, verder ontmoete we na de wandeling nog Dirk, zijn verlag vindt je hier. Verder waren er nog Aartje en Rob uit Nederland, hun verlag kan je hier vinden. Gelieve niet op de pianist te schieten indien ik iemand vergeten ben, dat was dan zeker niet de bedoeling, maar het was zeker een prachtige dag, natuurlijk is het wel een beetje jammer voor al de gedane moeite dat er niet meer wandelaars aanwezig waren, maar alle begin is moeilijk.
Nu het verhaal.
In 1621 vertelde pastoor Busselius “van de heerlykheede van Exaerde” in een boekje de legende over de vondst van “twee Miraculeuse Crucifixen” in zijn parochie.
In 1317 is een boer, Boudewijn met de Negen Ponden, aan het werk wanneer hij met zijn spa tegen een kruis stoot. Hij haalt het kruis uit de grond en er vloeit bloed uit. Hij brengt het naar zijn hoeve en hervat zijn werk. Hij vindt nog een kruis, een speer en twee Romeinse schalen. Ook die draagt hij naar zijn erf en dan beginnen de klokken van de kerk van Eksaarde te luiden. De verwondering is groot en Boudewijn gaat de pastoor inlichten.
In processie worden de kruisen naar de kerk gebracht. Een toeschouwer die ongelovig zijn hoofd schud krijgt het niet meer recht tot hij berouwvol voor de kruisen gaat bidden. Nog vele andere mirakels deden zich voor.
De gemetselde waterput voor de kapel zou de plaats zijn waar Boudewijn met de Negen Ponden de miraculeuze kruisen vond. Al in de vijftiende eeuw was er sprake van.
Ten Oosten ervan bouwden in 1632 het heer van Eksaarde Lanchals en zijn echtgenote de Gruutere de Kruiskapel. Boven de ingang is op een steen het verweerde wapenschild van de twee adellijke families te zien. Een kruisweg met veertien kapelletjes verbindt deze “Verre Kapel” met de kerk.
Elk jaar doen gelovigen nog die kruisweg, vooral gedurende de noveen, na het feest van de Kruisverheffing (14 sept.) want achter dit oude verhaal zit een geloofsgegeven van alle tijden: God laat zich vinden.