Verbindingskanaal haven van Philippine.

Vanaf het eerste kwart van de 19de eeuw was de mosselvisserij en –handel het belangrijkste middel van bestaan in Philippine.
De haven van het stadje (nu het havenplein) werd destijds bereikt via een stelsel van geulen in het slikken en schorrengebied van de Braakman. Op het einde van de 19de eeuw was het echter voor de vissers van Philippine bijna onmogelijk geworden om met hun vaartuigen geladen met mosselen het haventje te bereiken. Dit kwam omdat door de steeds verdergaande inpoldering van het gebied, de vaargeulen steeds meer gingen verzanden.
De wanhoop nabij richtte de plaatselijke “Visschers – Vereeniging” zich tot de regering in Den Haag met een krachtig pleidooi voor een kanaal naar dieper vaarwater en een nieuwe haven. En zij hadden succes.
Tussen de westelijke Mosselpolder en de oostelijke Kanaalpolder kwamen dijken met daartussen een kanaal dat uitmondde in dieper vaarwater. Op 14 juni 1900 werden het nieuwe kanaal en de vernieuwde haven feestelijk in gebruik genomen. De mosselvisserij en de mosselhandel bloeiden op.
Het kanaal bleef bijna een halve eeuw dienst doen. Het sluiten in 1952 van de Braakman betekende definitief het einde van de Philippiense haven. Het kanaal is nu afgedamd maar blijft een herinnering aan de tijden van weleer.
Het stadje is nog steeds heel goed gekend door de talrijke restaurants waar mosselen nog steeds een hoofdrol spelen op tafel.