Het is iets na 9:00 uur als de autocar met de leden van WSV S Schelle heel traag de heel steile helling vanuit het centrum van Comblain-au-Pont naar de starzaal komt opgekropen, later op het einde van de wandeling zullen we allemaal deze Calvarieberg te voet moeten afleggen, en dat zal er bij vele wandelaars nu bijna net dat tikkeltje teveel hebben geweest.
Na het inschrijven gaan we op weg voor 21 km, linksaf en onmiddellijk steil naar boven door het dorpje Géromont, na een stukje hijgen en puffen hebben we links een prachtig vergezicht op de vallei van de Ourthe die een heel eind dieper ligt, na een klein plateau gaan we rechtsaf het steil omhoog lopende bos in met prachtige bomen, als we hier boven komen zijn we op het hoogste punt van de dag met 255 meter. Vanaf hier is het nu ook eens bergaf tot aan de eerste controlepost in een tentje na 3,6 km.
Hierna gaan de 12, 21 en 30 km hier rechtdoor, de andere afstanden gaan rechtsaf verder naar beneden richting Comblain-au-Pont. Wij bewandelen rustige wegen die blakeren onder een heel warme herfstzon, we komen voorbij verscheidene grote hofsteden met een hoge inkompoort en grote binnenkoer, welke zo typisch zijn voor de Ardennen, met meer bergop dan bergaf komen we in het dorpje Mont, de naam spreekt boekdelen maar in een wip zijn we erdoor gestapt. Even later komen we het bos uit en ligt er een joekel van een helling die ons langs een steengroeve brengt en via een stuk bos tot aan de tweede controlepost in een tentje langs de rand van de weg, we hebben er intussen 8 km opzitten.
We gaan nu een stuk stappen van 6,1 km, we steken de weg over en gaan loodrecht het bos in, een lift had hier wel van pas gekomen maar we moeten het met de voettram zien te redden, na heel wat gehijg en gepuf raken we dan toch boven en worden we beloond met prachtige vergezichten, achter ons liggen “Les Roches Noirs”. Wat verder bergaf komen we terug in het bos en hier gaat het voetje voor voetje bergaf, we komen ook door een openluchtmuseum van gebeeldhouwde rotsen en steeds verder naar beneden komen we in het centrum van Comblain-au-Pont. Eens beneden gaan we linksaf, enkel de 21 en 30 km moeten het vanaf hier met mekaar stellen.
We steken de Ourthe over en kijken nog eens om, van welke hoogte we komen, het is wel indrukwekkend. We stappen schuin rechts en weer gaat het omhoog, niet meer zo steil maar wel lang, na enkele kilometer komen we dan aan onze derde controlepost in het dorpje Oneux. Hier gaan we toch even verpozen want het is zweten geblazen in de warmte.
Na de rustpauze resten er ons nog een goede 6 km te stappen en gaan we het schijnbaar verlaten dorpje uit via een lange bergaf die ons in een heel grote bocht tot aan de oevers van de Amblève brengt, het is hier prachtig en rustig wandelen langs het kabbelende water, hier kan je foto’s blijven nemen, we komen dan aan de samenloop van de Amblève met de Ourthe die we vanaf nu blijven volgen tot in Comblain-au-Pont. Terug de brug over en via het centrum komt nu onze laatste beproeving in zicht, de steile bergop van iets meer dan 1,5 km naar de startzaal.
Blik op oneindig en verstand op nul en stappen maar, een goede 500 meter verder heeft een grapjas een bordje geplaatst met de volgende tekst “ Courage ! Vous passez au dernier kilomètre”, alsof vanaf daar iemand ons naar boven ging duwen. Met horten en stoten en met verzuurde beenspieren slagen we er dan toch in om boven te geraken.
Iedereen was het (nadat we op adem waren gekomen) er over eens dat dit een prachtige wandeling was, waarbij de afwezigen meer dan héél groot ongelijk hadden. Van de inrichtende club krijgt voorzitter André nog een klein aandenken aan onze aanwezigheid hier. Rond 16:00 uur nemen we afscheid van onze clubleden die met de bus nog de lange weg richting Schelle gaan maken, wij blijven hier nog even een etentje meepikken, nog een nachtje slapen en keren op maandagmorgen terug huiswaarts. Het was een enig mooi weekend in de Ardennen, echt eentje om in te kaderen.
De foto’s van de wandeling kan je hier vinden.
Na het inschrijven gaan we op weg voor 21 km, linksaf en onmiddellijk steil naar boven door het dorpje Géromont, na een stukje hijgen en puffen hebben we links een prachtig vergezicht op de vallei van de Ourthe die een heel eind dieper ligt, na een klein plateau gaan we rechtsaf het steil omhoog lopende bos in met prachtige bomen, als we hier boven komen zijn we op het hoogste punt van de dag met 255 meter. Vanaf hier is het nu ook eens bergaf tot aan de eerste controlepost in een tentje na 3,6 km.
Hierna gaan de 12, 21 en 30 km hier rechtdoor, de andere afstanden gaan rechtsaf verder naar beneden richting Comblain-au-Pont. Wij bewandelen rustige wegen die blakeren onder een heel warme herfstzon, we komen voorbij verscheidene grote hofsteden met een hoge inkompoort en grote binnenkoer, welke zo typisch zijn voor de Ardennen, met meer bergop dan bergaf komen we in het dorpje Mont, de naam spreekt boekdelen maar in een wip zijn we erdoor gestapt. Even later komen we het bos uit en ligt er een joekel van een helling die ons langs een steengroeve brengt en via een stuk bos tot aan de tweede controlepost in een tentje langs de rand van de weg, we hebben er intussen 8 km opzitten.
We gaan nu een stuk stappen van 6,1 km, we steken de weg over en gaan loodrecht het bos in, een lift had hier wel van pas gekomen maar we moeten het met de voettram zien te redden, na heel wat gehijg en gepuf raken we dan toch boven en worden we beloond met prachtige vergezichten, achter ons liggen “Les Roches Noirs”. Wat verder bergaf komen we terug in het bos en hier gaat het voetje voor voetje bergaf, we komen ook door een openluchtmuseum van gebeeldhouwde rotsen en steeds verder naar beneden komen we in het centrum van Comblain-au-Pont. Eens beneden gaan we linksaf, enkel de 21 en 30 km moeten het vanaf hier met mekaar stellen.
We steken de Ourthe over en kijken nog eens om, van welke hoogte we komen, het is wel indrukwekkend. We stappen schuin rechts en weer gaat het omhoog, niet meer zo steil maar wel lang, na enkele kilometer komen we dan aan onze derde controlepost in het dorpje Oneux. Hier gaan we toch even verpozen want het is zweten geblazen in de warmte.
Na de rustpauze resten er ons nog een goede 6 km te stappen en gaan we het schijnbaar verlaten dorpje uit via een lange bergaf die ons in een heel grote bocht tot aan de oevers van de Amblève brengt, het is hier prachtig en rustig wandelen langs het kabbelende water, hier kan je foto’s blijven nemen, we komen dan aan de samenloop van de Amblève met de Ourthe die we vanaf nu blijven volgen tot in Comblain-au-Pont. Terug de brug over en via het centrum komt nu onze laatste beproeving in zicht, de steile bergop van iets meer dan 1,5 km naar de startzaal.
Blik op oneindig en verstand op nul en stappen maar, een goede 500 meter verder heeft een grapjas een bordje geplaatst met de volgende tekst “ Courage ! Vous passez au dernier kilomètre”, alsof vanaf daar iemand ons naar boven ging duwen. Met horten en stoten en met verzuurde beenspieren slagen we er dan toch in om boven te geraken.
Iedereen was het (nadat we op adem waren gekomen) er over eens dat dit een prachtige wandeling was, waarbij de afwezigen meer dan héél groot ongelijk hadden. Van de inrichtende club krijgt voorzitter André nog een klein aandenken aan onze aanwezigheid hier. Rond 16:00 uur nemen we afscheid van onze clubleden die met de bus nog de lange weg richting Schelle gaan maken, wij blijven hier nog even een etentje meepikken, nog een nachtje slapen en keren op maandagmorgen terug huiswaarts. Het was een enig mooi weekend in de Ardennen, echt eentje om in te kaderen.
De foto’s van de wandeling kan je hier vinden.
